Na een voorspoedige reis van Brussel naar Istanbul en vervolgens van Istanbul naar Entebbbe is het een heerlijke gewaarwording om in de zonnestralen over het vliegveld te wandelen. Het is zo'n 25 graden celcius. Edgar en Jospeh verwelkomen Fernando en mij bij de uitgang van de luchthaven. Even later ontmoeten we daar ook Joseph Lubega. Na een stevige omhelzing brengt hij ons naar D's Club, de guesthouse aan Bomboroad. Aanvankelijk geeft Samali aan dat er geen plaats meer is, maar als Joseph aangeeft dat dit op een misverstand moet berusten blijken er toch nog een éénpersoons- en een tweepersoonskamer vrij te zijn. Precies goed voor Fernando en Sabrina en mij. Het voelt vertrouwd om hier weer te zijn; om zo aan de salontafel te zitten, op het bankje, waar ik vaak heb zitten ontbijten met Jolanda, Moses en Christine rond kerst 2010.
Zondagmorgen brengt Moses ons met zijn autootje naar de weeskinderen van Bulamu, waar we ons laten onderdompelen met de liefde van God door de knuffels van Zijn geliefde kinderen. Ik geef Sabrina een rondleiding langs het Bulamumeer en de diverse gebouwen, nadat we bij auntie Esther heerlijk hebben gegeten; Matoke, Irish potatoes en kip. Mooi om te zien dat het schilderij van Jezus dat ik vorig jaar met Henri en David heb gemaakt nu een mooie plaats heeft gekregen bij de entree van haar huis. Het herinnert me aan onze Abba-Vader die getrouw is en zo ontstelbaar veel van ons houdt.
's Avonds tijdens de dienst komt één van de jongens bij me zitten om het Luganda naar Engels te vertalen. Hij slaat zijn arm om me heen, om goed in mijn oor te kunnen spreken. Heel lief! Na de dienst komen we kort samen met ons discipelschapsteam om de planning voor de volgende week door te nemen.
's Maandags gaan we naar Kampala, naar Garden City, een groot winkelcentrum voor de Mezungus.(de blanken). We pinnen en wisselen geld en gaan naar een boekenwinkel. Ik koop een bijbel in Luganda en een King James vertaling om mee te nemen naar de eilanden in het Victoriameer en nog wat andere boeken voor thuis. Dan eten we in het restaurant daar met zicht op het park. Ik neem kip Tikki Massala met rijst en een gemengd vruchtensapje. Daarna even naar de guesthouse om te relaxen. Ik ga met Sabrina naar de markt in de buurt van de guesthouse om tropisch fruit. Even later genieten we heerlijk van de mango. verse annanas, jackfruit en de bananen op het terras van D's Club. Een paar uur later zitten we weer op Bulamu in de kerk voor onze 1e discipleschapstraining van deze reis. 'We exercise the muscle of faith, stirring up the muscle of our inner man, so to say.'(Ef. 3: 14-21)
Dinsdag ontmoeten we Pastor Benson in the guesthouse. Hij vertelt vurig hoe hij er getuige van was dat moslims de Heer als hun Heiland aannamen. Het begon met 1 Sheik en dus al gauw werd het een hele gemeenschap. Fernando wisselt ideeën met hem over discipelschap en Benson is daar ook enthousiast over. Halverwege ons gesprek komt Henri Luja ons even opzoeken. Ik ben erg blij hem even te zien. Hij heeft twee ingelijste afdrukken van zijn laatste schilderijtes, w.o. 'God's Vaderliefde,' en ik ben er erg blij mee. Heel mooi. Ook Jamiru komt me verrassen. Hij zag op Facebook dat ik zou komen en komt me nu verrassen. Cool! 's Middags gaan we ook nog naar Makerere om de studio van Edgar te bewonderen, We drinken er een glas limonade en kijken naar zijn prachtige foto's. Ook heb ik nog een paar woorden met David gesproken. Fernando neemt zijn laptop mee om er nieuwe programma's op de installeren. David komt er 's avonds weer om. Het lukt niet zonder usb-kabel of met bluetooth, dus moet er een andere oplossing worden gevonden.
Verder zullen we van de week nog regelmatig 's avonds naar Bulamu gaan voor Discipelschapstraining. Fernando is gedreven en weet ons goed te prikkelen en te enthousiasmeren. Hij geeft ook een uiteenzetting hierover in de kerk van Pastor Benson, nadat we bij zijn vrouw een heerlijke maaltijd hebben genoten. Qua eten zitten we van de week wel gebeiteld, want er staat ook nog een etentje met Joseph Lubega op het programma..Allemaal exotische vleessoorten en ja...Sabrina en ik willen toch wel eens weten hoe krokodil dan smaakt. Het is bovenal heel leuk en bijzonder om eens met Joseph een hapje buiten de deur te kunnen eten.
Vrijdag op naar Jinja met de taxibus. We vertrekken rond 9.30 uur, nadat we ons laatste ontbijt in de guesthouse hebben genuttigd tijdens dit verblijf. Na een paar uurtjes naderen we de prachtige natuur aan de Nijl. We doen nog een paar boodschapjes (met name flessen water en brood) en Fernando regelt vast een hotelovernachting voor op de terugweg, de overnachting van zondag op maandag. We nemen nog wat te drinken en een samosa met het idee dat het wel sobertjes zal worden op de eiland wat eten betreft. Na een prachtige boottocht langs de eilandjes voor de kust van Jinja komen we bij Bukuya aan. De kinderen van de locale bevolking staan ons al op te wachten omringd met vee in alle soorten en maten. Op de achtergrond zien we de rieten hutten van het dorp. Het eiland oogt verder een beetje steppe-achtig. We worden geëscort door de kinderen en door Peter, een Keniaanse apostel, die het restaurant runt en onze logementen (echte lemen hutten!) We maken eerst de aanbiddingsdienst mee in de open lucht. Deze is druk bezocht en omlijst met veel zang, drum en dans. De preek is met megafoon en is behoorlijk wettisch. We krijgen een ereplaats op de eerste rij, maar verkiezen al gauw een swingende aanbidding boven d'n zetel.
Sabrina en ik proberen het samen te redden in de twijfelaar in onze hut, maar bij gebrek aan ruimte voor onze door de zon verbrande lijven, besluit Sabrina alsnog om op de grond op een deken te gaan slapen. Van de ontspanning na ons gehannes met de bagage en getouwtrek over de plaats waar we die gaan zetten, krijg ik nu spontaan de slappe lach. Dat breekt de spanning tussen 2 mezungus in een Afrikaanse hut van 1,5 bij 2 meter. De maaltijd die we voor het slapen gaan was uitgebreid en lekker. Het eten is met veel zorg bereid en de apostel en de discipelen zijn blij en dankbaar met alweer een zegening.
Zatrerdag hebben we in het resaurantje ook weer een prima en uitgebreid ontbijt. We zitten allemaal fris gewassen aan tafel. We hebben ons in een primitieve badkamer gewassen met een kan water en een teiltje.We doen de kleine en de grote boodschap in een latrine achter de kerk. Als ik vraag waar de w.c.'s zijn, antwoordt de bevolking eerst, dat ze dat in de brush doen. Fernando zou die morgen een woord over discipelschap spreken, maar dat mag helaas geen doorgang meer hebben, omdat mijn jurkje te kort was. Ik had dit 'sm orgens aangetrokken om even mezelf te wassen en ben ook zo naar de latrine gelopen en dat was verkeerd gevallen bij de locale leiding. Het resultaat was een donderpreek. Als ik het van ons team te horen krijg trek ik meteen een lange broek aan en bedek mijn schouders. Ik begrijp het wel, maar ervaar tegelijkertijd ook zo veel wet en zo weinig genade daar. Ik vind het ook heel spijtig dat Fernando nu niet meer mag spreken. Toch hebben we even later een goede outreach. Ik ga met Pastor Ronald op pad. Hij neemt het Woord en ik de foto's en het gebed voor mijn rekening. We vormen een goed span tijdens het discipelen. We leggen 4 huisbezoekjes af en worden gastvij ontvangen. De meeste mensen hebben nog geen persoonlijke relatie met de Heer. We hopen dat dit weldra gaat komen en sluiten af met gesprekken over Jezus met localen en vissers op de oever van de Nijl. De vissers willen niet dat ik hen op de foto zet, maar even later leg ik toch met één van de mannen aan en openen zij zichzelf door de kracht van het Woord. Pastor Ronald staat me hierin trouw terzijde. 's Avonds zou er een crusade zijn, maar dat gaat niet door omdat er geen stroom is en na het uittesten van diverse generatoren geeft men de hoop op. Als dan ook nog een met demonen bezette vrouw op het podium dreigt gesleurd te worden, hebben we het wel gehad en besluiten we om de volgende dag naar een ander eiland: Buvuma zullen gaan. Na een kwartiertje varen komen we daar aan en worden we meteen gastvrij ontvangen door een menigte uitbundige kinderen. Ik voel me vrij om tussen de hutjes rond te lopen en foto's te maken. Al vrij snel word ik uitgenodigd om binnen te komen in één van de hutjes bij een jong gezin. Er staat al thee klaar met een bonenschotel en ik krijg twee passievruchten aangeboden; Waarlijk een huis van vrede, waar ik getuig van Koning Jezus. Dit is duidelijk meer een eiland waar ruimte is voor discipelschapstraining. Dat is ook voelbaar en hoorbaar tijdens een swingende kerkdienst die we daar meemaken. Je merkt het alleen al aan de kinderen die vrolijk en onbevangen zijn. Ze doen ook lekker mee aan de dienst. Vandaag hebben we ook Kennedy op drum en Pastor Ronald doet de preek, vurig en met een New Covenant Mindset. We zouden nog wel willen blijven, maar moeten toch op doorreis naar Jinja en trekken voort. Tijdens de boottocht nog een poosje in de zon gelegen op onze rugzakken. Ik ben daarna wel wat soezelig en geniet van een koude douche in het hotel, waar we per taxi vanaf de haven naar toe zijn gereisd. Even lekker mijn haren gewassen en het terra-stof eruit gespoeld. 's Avonds het laatste avondmaal genoten met de Bulamuboys..een Afrikaans buffet; een mooie afsluiting. Maandag dan nog terug met de taxi naar Bulamu Village. We zetten onderweg Jolanda, René, Moses en Kennedy af in Waisisi. Ik zal hen missen, want het was fijn zo samen. Onderweg ben ik ook al echt aan het loslaten, mezelf mentaal aan het voorbereiden op mijn terugkomst in Nederland. Nog even genieten van de schoonheid van de Parel van Afrika en van het straatbeeld in de dorpjes onderweg. Nog even praten op Bulamu met de 'social workers', met Auntie Esther en de meisjes van het meisjeshuis. Jozef zet nog wat jongens uit de auto die wel mee willen naar Entebbe maar niet mee mogen en zo rijden we rond 23.00 naar Entebbe-airport. Op de valreep nog wat discipelen aangevuurd en tongentaal vrijgezet bij 10 kinderen. ..Een mooie afsluiting van ons avontuur. Missie geslaagd!
dinsdag 14 februari 2012
Test
Even een testje maken hoor. Vorige week in Oeganda een paar uur bezig geweest met inloggen en bloggen in Oeganda, maar ik zie er helaas niets meer van terug...Ik heb een reisdagboek bijgehouden met de conventionele methode, omdat ik dit keer de laptop niet mee heb genomen, omdat ik maar 10 dagen van huis was...dus als het nu wel lukt, dan typ ik de tekst dus maar gewoon opnieuw. De aanhouder wint!
woensdag 2 maart 2011
woensdag 12 januari 2011
dinsdag 11 januari 2011
7-1-11 Verder met de Fresco voor Joseph
Vanmorgen heb ik mijn blog voorbereid, zodat ik de nieuwe internetstick van Mozes kon testen. Het bloggen van tekst gaat prima, maar met deze stick kan ik niet meerdere foto's bloggen. Misschien ga ik in het weekend of volgende week dan toch nog even naar een internetcafé. Het was wel leuk om zo eens de dag op te starten en allemaal eens even op toerbeurt op Facebook te gaan. Om 10:00 uur ga ik richting Bulamu en David en Henri zijn er nog niet. Ik ben dan even in de gelegenheid om met de mensen van de bouwgroep te spreken. Ik hoor dat Henri daar ook een sponsorverzoek heeft ingediend. Het lijkt me dat hij soms ook een beetje doorschiet en ik wijs hem daar ook op. Geduld en zelfbeheersing zijn nog wel aandachtspunten. Ik drink koffie met de Nederlandse bouwgroep in het huis naast de nieuwbouw. Daarna krijg ik een maaltijd aangeboden in auntie Esther's huis. Ik neem deze maaltijd vervolgens mee naar René's kantoor en deel deze met Henri en David. Ik voer ze letterlijk en we hebben er veel schrik om. Inmiddels is Henri teruggeweest naar de guesthouse om de daar René's sleutel van het kantoor op te halen. René was vandaag vrij en woont bij de guesthouse in de buurt. We schilderen een uurtje aan de fresco, die gestaag vordert. Dan wordt Henri gebeld en moet plotseling naar huis om een sleutel op te halen voor vrienden die weer thuiskomen van een vakantie. We besluiten voor vandaag om met schilderen te stoppen en maandag weer samen verder te gaan. Ik ga met David terug naar de guesthouse om veel mooie foto's voor hem op een memorystick te zetten en om samen de maaltijd te nuttigen. Vandaag wordt dat vis met bruin brood en een zapati met suiker.
10-1-11
Zaterdag heb ik Bijbelstudie gedaan ter voorbereiding van mijn getuigenis voor zondag 9-1-11 bij Pastor Adolph van Great Commission Touched Ministries. Christine wijst me op de Hebreeënbrief en ik ga er ook mee aan de slag als Jolanda en zij naar een feest zijn van de grootmoeder van Esther. Het is erg bemoedigend om nog eens terug te lezen dat de Hogepriester Jezus in het nieuwe verbond het oude verbond vervangen heeft. We mogen leven uit genade en die zullen we nodig hebben ook. Ik heb dit nu zeker ook nodig om in de Geest te kunnen wandelen en om te helpen om David daarin op te bouwen. Hij geeft namelijk aan dat hij zondag mee wil gaan naar de kerk, waar ik mijn getuigenis ga geven. Ik ben blij te lezen over geloofsgehoorzaamheid, vertrouwen en volharding..Dat er vergeving is bij Jezus, die het al voor ons volbracht heeft en ons onvoorwaardelijk lief heeft. De zin die me erg pakt in de Engelse bijbel is: 'Let us approach the throne of grace with confidence, so that we may receive mercy and find grace to help us in our time of need.'(Hebr.) Ook lees ik nog even terug over het oude verbond, omdat ik opnieuw bepaald wordt bij mijn doopgetuigenis, dus bij Exodus 33 en Numeri 9. Ik ben mezelf bewust van alle zelfveroordeling die ik heb gehad en soms nog heb en zie dat God dit op deze reis aan het heelmaken is. Hij kan dat alleen doen, als ik op Hem blijf zien en minder gevoelig wordt voor wat anderen van mij denken. Dat is nog een weg, maar ik weet dat ik er ga komen. Ik zal moeten leren om beter te onderscheiden waar het op aankomt en om mensen los te laten die niet op mijn weg met de Heer passen, omdat de Heer hen het eerst lief heeft gehad en gelukkig van iedereen evenveel houdt. Anders ga ik het op eigen kracht doen en dat werkt toch niet. Na de bijbelstudie ga ik nog een poosje naar Bulamu, waar ik een heerlijke maaltijd krijg van rijst met gebakken uitjes.
Zondagmorgen komt Pastor Adolph David en mij ophalen in de guesthouse om ons naar zijn kerk te brengen. We gaan het eerste stuk met de taxi en het laatste stuk per boda boda. De pastor betaalt dit en ik geef hem op mijn beurt een grote fles shampoo voor zijn gezin. Hij wil graag een schilderproject doen in de toekomst en nodigt David en mij alvast daarvoor uit. Hij wil dit doen naast computertraining en naailessen voor de wezen die hij uit de sloppenwijk in de buurt van zijn kerk wil opvangen. David is er ook enthousiast over en daaraan merk ik dat hij er echt naar verlangt om op eigen benen te leren staan en dus ook de daad bij het woord wil voegen. Hij bemoedigt mij ook bij het geven van mijn getuigenis door foto's te maken. Ik ben op mijn beurt weer heel blij dat hij zulke stappen voorwaarts maakt en goede wil toont. Pastor Adolph vraagt na het geven van mijn getuigenis over mijn genezing van epilepsie of ik ook wil preken. De Heer legt in mijn hart dat ik wel een mini-preek kan houden, dus dat doe ik over het verschil tussen het oude en nieuw verbond. God's woorden worden enthousiast ontvangen. De totale dienst duurt wel lang..David vind 2 en half uur wat aan de lange kant, maar er is veel ruimte voor zang en voor persoonlijke getuigenissen. Na de dienst spreken we nog met een onderwijzeres, die zegt wel een schooltje te hebben, maar onvoldoende stoelen en tafels. Ik geef aan dat ik een sponsorverzoek op mijn blog kan zetten voor Europa. David en ik willen proberen om volgende week dinsdag naar die school te gaan om er een kijkje te nemen en foto's te maken. Ik doe een ruim donatie in de collecteschaal en krijg op mijn beurt dan weer een paar duizend Shilling terug. De pastor heeft namelijk gevraagd aan de gemeente of er mensen zijn die mij iets willen meegeven, omdat Oeganda bekend staat om het geven, zoals de pastor zegt. Ik vind dat erg lief. Dan gaan we na de dienst mee met de pastor mee naar huis om de maaltijd te nuttigen. Deze is goed verzorgt met buga en pindasaus. We bekijken alvast de foto's die David heeft gemaakt en beloven om die te mailen naar de pastor.
Na de dienst gaan we naar Bulamu. Ik maak een afspraak met Joseph om eens bij te praten voordat ik terugga naar Nederland. Daarna ga ik lofprijzen met muziek en veel dans in de kerk van Bulamu en geniet ervan. Rond 20:30 uur gaan we terug naar de guesthouse.
11-1-11
Gisteren ben ik 's morgens even om airtime geweest met Jolanda hier bij een winkeltje in de buurt. Ik koop daar ook weer wat broodjes. Dan ga ik alleen naar Bulamu, want Christine is al daar en Mozes is ook weg. Zij zullen de komende dagen op conferentie gaan om te preken. Ik heb vandaag een evaluatiegesprek over het verloop van het schilderproject en over het functioneren van de jongens en onze samenwerking. Ik geef aan dat Henri een goed voorbeeld is voor de andere studenten om self-supporting te worden en dat ik hem graag wil ondersteunen. Ik geef ook aan dat ik thuis wel eerst mijn eigen administratie op orde moet zien te krijgen. Eén ding weet ik zeker..de Liefde van de Vader tot ons overwint alles en Joseph is daar een groot getuige van! Ik geef hem aan dat ik vooral geïnvesteerd heb in relaties, omdat het in het belang van de kinderen is om goed met elkaar te communiceren. Ik geef hem ook aan dat het me even tijd gekost heeft om met mijn persoonlijke emoties en die van anderen om te gaan, omdat er zovele indrukken waren en ik zoveel gesprekken gevoerd heb. De basis voor een echte diepe relatie met wederzijds respect is immers altijd de Liefde van de Vader tot ons en dat vraagt ook om zelfreflectie en stille tijd. Als we dat doen dan kunnen we die liefde ook echt ontvangen en uitdelen en zo verder groeien in geloof. David wees me vannacht in een sms-je nog op de tekst uit Jeremia 29:11 – 'For I know the plans I have for you, declares the Lord, plans to prosper you and not to harm you, plans to give you hope and future.' Deze tekst had Pastor Adolph zondag gepreekt naast Jeremiah 18 en dat heeft David erg aangesproken merk ik. Wat dat betreft zitten we heel erg op één lijn. We willen mensen troosten en bemoedigen en een hartsrelatie met hen aangaan. Helaas leidt dit ook soms tot jaloezie en brengt dat oude pijnen naar boven in mensenharten. Als ik die pijn dan weer toelaat bij mezelf, weet ik dat Jezus overwonnen heeft en geen enkele angst of pijn ons kan deren, omdat God toch sterker is. Als wij ermee om leren gaan zullen we ook krachtiger worden voor God en voor onze naaste! Vandaag is een dag van vele gesprekken..ook met de andere studenten Fred en Lawrence, die met David meegekomen zijn. Ik spreek ook nog even met René, de social worker. Ik schilder ook nog wat met Henri aan de engelen op de Fresco. Henri schildert even bruine handen aan een Mezungu-engel. Mijn eerste reactie is dat het niet klopt, maar eigenlijk is het wel een mooi profetisch gebaar. Ik vraag aan Henri of hij voor één keer op dinsdag ook wil komen om te schilderen. Hij gaat daarmee accoord. Ik zeg hem dat ik daar erg blij mee ben. Dat geeft ons wat ruimte om rustig door te werken en het project te voltooien. De afspraak om dan bij de basisschool bij Pastor Adolph foto's te maken zeg ik dan af. Dit komt een andere keer nog wel goed, maar sponsors blijven welkom. Pastor Adolph zal mij nog mailen over de noden in en om zijn kerk. Ik ga nog met David en Fred een kwartiertje bij het meer zitten tot de zon ondergaat. Dan gaan we gezamenlijk terug naar de guesthouse. Ik ga weer om boodschappen voor het avondeten: wit brood met tomaten en ga mijn telefoon laden voor de terugreis. Ik heb hier een telefoon gekocht en ik zeg David dat hij deze mag hebben als ik terug naar huis ga. Hij zal me erg gaan missen en ik zal hem missen. Alle strijd en rationaliteit ten spijt…Het maakt de vriendschap alleen maar sterker!
Vandaag heb ik nog een poosje in de guesthouse op David gewacht en zijn we samen rond 11:00 uur naar Bulamu gegaan. Het wordt een dag waarop we kunnen doorschilderen op het kantoor van René. Er komen wel regelmatig diverse mensen langs om mee te kijken en met David en Henri te praten. Aanvankelijk vind ik dat lastig, omdat ik mezelf op het werk moet concentreren, maar ik merk dat het begint te wennen, als ik die gedachte los laat. Ik vind het eigenlijk wel gezellig en het is natuurlijk een goed teken. Fernando en Stanley zijn ook weer terug van een mini-cruisade. Ik ben blij om hen weer terug te zien. Dat brengt ons weer een beetje terug bij discipelschap. Het frescoschilderij wordt erg mooi. We werken aan de gezichten van de engelen en aan de haren. Henri schildert het gezicht van Jezus en David verfijnt de kleding van Jezus en de haren van de engelen. Naast 2 gezichten, verfijn ik de haren van Jezus en werk ik de aureolen verder af. Aan het eind van de middag zijn we klaar met het schilderij. We moeten het alleen nog signeren. We besluiten om dat morgen te doen, want we kunnen onverwacht meerijden met Fernando en Stanley naar de guesthouse met een huurauto. David en Henri kunnen meerijden naar Kampala. 's Avonds bestel ik maar weer eens frites met rundvlees, omdat ik voel dat ik wel weer eens wat aardappels en vlees mag gaan eten. We drinken nog samen een Alvarro (frisdrank met peren- of ananasextract) en luisteren naar Fernando die heel enthousiast vertelt naar Lucas 10 en ons zodoende aanspoort tot de Vaderliefde en die te delen in gemeenschapszin. Daarna maak ik nog even mijn blogtekst op en ik zal de laatste foto's op mijn laptop zetten. Morgenochtend komt David namelijk om 8.00 uur naar de guesthouse en gaan we naar Kasuvi naar een internetcafé en misschien even kijken naar het huis waar Joseph vroeger met zijn kinderen gewoond heeft. 's Middags hopen we dan weer op tijd op Bulamu te zijn om de ophanging van de schilderijen in orde te maken en alle werken in de diverse ruimten op te hangen. We kunnen het project met recht geslaagd noemen, waarbij alle eer aan God toekomt. Geheel conform de profetie heeft Hij me elke dag gegeven wat ik voor die dag nodig had. Ik ben blij en dankbaar dat ik er met alle Bulamu-kunstenaars vorm aan heb mogen geven. Ook wil ik Joseph danken voor het vertrouwen en de ruimte die hij me heeft gegeven en Esther voor alle heerlijke maaltijden. René wil ik danken voor de fijne gesprekken en dat we haar kantoor mochten gebruiken voor opslag van de schilderspullen en om de fresco te schilderen. Niet te vergeten..ook alle dank aan alle gasten in de guesthouse die voor Bulamu kwamen. Bedankt voor alle gezelligheid en alle steun die ik heb mogen ontvangen. Tenslotte nog dank aan alle mensen van andere projecten, pastors , en de studenten die ik mocht ontmoeten en me veel verteld en getoond hebben over de Oegandese cultuur. Het heeft me enorm verrijkt. De gemeenschapszin en de wil om te delen zal me vooral bijblijven.
donderdag 6 januari 2011
Abonneren op:
Posts (Atom)