woensdag 2 maart 2011
woensdag 12 januari 2011
dinsdag 11 januari 2011
7-1-11 Verder met de Fresco voor Joseph
Vanmorgen heb ik mijn blog voorbereid, zodat ik de nieuwe internetstick van Mozes kon testen. Het bloggen van tekst gaat prima, maar met deze stick kan ik niet meerdere foto's bloggen. Misschien ga ik in het weekend of volgende week dan toch nog even naar een internetcafé. Het was wel leuk om zo eens de dag op te starten en allemaal eens even op toerbeurt op Facebook te gaan. Om 10:00 uur ga ik richting Bulamu en David en Henri zijn er nog niet. Ik ben dan even in de gelegenheid om met de mensen van de bouwgroep te spreken. Ik hoor dat Henri daar ook een sponsorverzoek heeft ingediend. Het lijkt me dat hij soms ook een beetje doorschiet en ik wijs hem daar ook op. Geduld en zelfbeheersing zijn nog wel aandachtspunten. Ik drink koffie met de Nederlandse bouwgroep in het huis naast de nieuwbouw. Daarna krijg ik een maaltijd aangeboden in auntie Esther's huis. Ik neem deze maaltijd vervolgens mee naar René's kantoor en deel deze met Henri en David. Ik voer ze letterlijk en we hebben er veel schrik om. Inmiddels is Henri teruggeweest naar de guesthouse om de daar René's sleutel van het kantoor op te halen. René was vandaag vrij en woont bij de guesthouse in de buurt. We schilderen een uurtje aan de fresco, die gestaag vordert. Dan wordt Henri gebeld en moet plotseling naar huis om een sleutel op te halen voor vrienden die weer thuiskomen van een vakantie. We besluiten voor vandaag om met schilderen te stoppen en maandag weer samen verder te gaan. Ik ga met David terug naar de guesthouse om veel mooie foto's voor hem op een memorystick te zetten en om samen de maaltijd te nuttigen. Vandaag wordt dat vis met bruin brood en een zapati met suiker.
10-1-11
Zaterdag heb ik Bijbelstudie gedaan ter voorbereiding van mijn getuigenis voor zondag 9-1-11 bij Pastor Adolph van Great Commission Touched Ministries. Christine wijst me op de Hebreeënbrief en ik ga er ook mee aan de slag als Jolanda en zij naar een feest zijn van de grootmoeder van Esther. Het is erg bemoedigend om nog eens terug te lezen dat de Hogepriester Jezus in het nieuwe verbond het oude verbond vervangen heeft. We mogen leven uit genade en die zullen we nodig hebben ook. Ik heb dit nu zeker ook nodig om in de Geest te kunnen wandelen en om te helpen om David daarin op te bouwen. Hij geeft namelijk aan dat hij zondag mee wil gaan naar de kerk, waar ik mijn getuigenis ga geven. Ik ben blij te lezen over geloofsgehoorzaamheid, vertrouwen en volharding..Dat er vergeving is bij Jezus, die het al voor ons volbracht heeft en ons onvoorwaardelijk lief heeft. De zin die me erg pakt in de Engelse bijbel is: 'Let us approach the throne of grace with confidence, so that we may receive mercy and find grace to help us in our time of need.'(Hebr.) Ook lees ik nog even terug over het oude verbond, omdat ik opnieuw bepaald wordt bij mijn doopgetuigenis, dus bij Exodus 33 en Numeri 9. Ik ben mezelf bewust van alle zelfveroordeling die ik heb gehad en soms nog heb en zie dat God dit op deze reis aan het heelmaken is. Hij kan dat alleen doen, als ik op Hem blijf zien en minder gevoelig wordt voor wat anderen van mij denken. Dat is nog een weg, maar ik weet dat ik er ga komen. Ik zal moeten leren om beter te onderscheiden waar het op aankomt en om mensen los te laten die niet op mijn weg met de Heer passen, omdat de Heer hen het eerst lief heeft gehad en gelukkig van iedereen evenveel houdt. Anders ga ik het op eigen kracht doen en dat werkt toch niet. Na de bijbelstudie ga ik nog een poosje naar Bulamu, waar ik een heerlijke maaltijd krijg van rijst met gebakken uitjes.
Zondagmorgen komt Pastor Adolph David en mij ophalen in de guesthouse om ons naar zijn kerk te brengen. We gaan het eerste stuk met de taxi en het laatste stuk per boda boda. De pastor betaalt dit en ik geef hem op mijn beurt een grote fles shampoo voor zijn gezin. Hij wil graag een schilderproject doen in de toekomst en nodigt David en mij alvast daarvoor uit. Hij wil dit doen naast computertraining en naailessen voor de wezen die hij uit de sloppenwijk in de buurt van zijn kerk wil opvangen. David is er ook enthousiast over en daaraan merk ik dat hij er echt naar verlangt om op eigen benen te leren staan en dus ook de daad bij het woord wil voegen. Hij bemoedigt mij ook bij het geven van mijn getuigenis door foto's te maken. Ik ben op mijn beurt weer heel blij dat hij zulke stappen voorwaarts maakt en goede wil toont. Pastor Adolph vraagt na het geven van mijn getuigenis over mijn genezing van epilepsie of ik ook wil preken. De Heer legt in mijn hart dat ik wel een mini-preek kan houden, dus dat doe ik over het verschil tussen het oude en nieuw verbond. God's woorden worden enthousiast ontvangen. De totale dienst duurt wel lang..David vind 2 en half uur wat aan de lange kant, maar er is veel ruimte voor zang en voor persoonlijke getuigenissen. Na de dienst spreken we nog met een onderwijzeres, die zegt wel een schooltje te hebben, maar onvoldoende stoelen en tafels. Ik geef aan dat ik een sponsorverzoek op mijn blog kan zetten voor Europa. David en ik willen proberen om volgende week dinsdag naar die school te gaan om er een kijkje te nemen en foto's te maken. Ik doe een ruim donatie in de collecteschaal en krijg op mijn beurt dan weer een paar duizend Shilling terug. De pastor heeft namelijk gevraagd aan de gemeente of er mensen zijn die mij iets willen meegeven, omdat Oeganda bekend staat om het geven, zoals de pastor zegt. Ik vind dat erg lief. Dan gaan we na de dienst mee met de pastor mee naar huis om de maaltijd te nuttigen. Deze is goed verzorgt met buga en pindasaus. We bekijken alvast de foto's die David heeft gemaakt en beloven om die te mailen naar de pastor.
Na de dienst gaan we naar Bulamu. Ik maak een afspraak met Joseph om eens bij te praten voordat ik terugga naar Nederland. Daarna ga ik lofprijzen met muziek en veel dans in de kerk van Bulamu en geniet ervan. Rond 20:30 uur gaan we terug naar de guesthouse.
11-1-11
Gisteren ben ik 's morgens even om airtime geweest met Jolanda hier bij een winkeltje in de buurt. Ik koop daar ook weer wat broodjes. Dan ga ik alleen naar Bulamu, want Christine is al daar en Mozes is ook weg. Zij zullen de komende dagen op conferentie gaan om te preken. Ik heb vandaag een evaluatiegesprek over het verloop van het schilderproject en over het functioneren van de jongens en onze samenwerking. Ik geef aan dat Henri een goed voorbeeld is voor de andere studenten om self-supporting te worden en dat ik hem graag wil ondersteunen. Ik geef ook aan dat ik thuis wel eerst mijn eigen administratie op orde moet zien te krijgen. Eén ding weet ik zeker..de Liefde van de Vader tot ons overwint alles en Joseph is daar een groot getuige van! Ik geef hem aan dat ik vooral geïnvesteerd heb in relaties, omdat het in het belang van de kinderen is om goed met elkaar te communiceren. Ik geef hem ook aan dat het me even tijd gekost heeft om met mijn persoonlijke emoties en die van anderen om te gaan, omdat er zovele indrukken waren en ik zoveel gesprekken gevoerd heb. De basis voor een echte diepe relatie met wederzijds respect is immers altijd de Liefde van de Vader tot ons en dat vraagt ook om zelfreflectie en stille tijd. Als we dat doen dan kunnen we die liefde ook echt ontvangen en uitdelen en zo verder groeien in geloof. David wees me vannacht in een sms-je nog op de tekst uit Jeremia 29:11 – 'For I know the plans I have for you, declares the Lord, plans to prosper you and not to harm you, plans to give you hope and future.' Deze tekst had Pastor Adolph zondag gepreekt naast Jeremiah 18 en dat heeft David erg aangesproken merk ik. Wat dat betreft zitten we heel erg op één lijn. We willen mensen troosten en bemoedigen en een hartsrelatie met hen aangaan. Helaas leidt dit ook soms tot jaloezie en brengt dat oude pijnen naar boven in mensenharten. Als ik die pijn dan weer toelaat bij mezelf, weet ik dat Jezus overwonnen heeft en geen enkele angst of pijn ons kan deren, omdat God toch sterker is. Als wij ermee om leren gaan zullen we ook krachtiger worden voor God en voor onze naaste! Vandaag is een dag van vele gesprekken..ook met de andere studenten Fred en Lawrence, die met David meegekomen zijn. Ik spreek ook nog even met René, de social worker. Ik schilder ook nog wat met Henri aan de engelen op de Fresco. Henri schildert even bruine handen aan een Mezungu-engel. Mijn eerste reactie is dat het niet klopt, maar eigenlijk is het wel een mooi profetisch gebaar. Ik vraag aan Henri of hij voor één keer op dinsdag ook wil komen om te schilderen. Hij gaat daarmee accoord. Ik zeg hem dat ik daar erg blij mee ben. Dat geeft ons wat ruimte om rustig door te werken en het project te voltooien. De afspraak om dan bij de basisschool bij Pastor Adolph foto's te maken zeg ik dan af. Dit komt een andere keer nog wel goed, maar sponsors blijven welkom. Pastor Adolph zal mij nog mailen over de noden in en om zijn kerk. Ik ga nog met David en Fred een kwartiertje bij het meer zitten tot de zon ondergaat. Dan gaan we gezamenlijk terug naar de guesthouse. Ik ga weer om boodschappen voor het avondeten: wit brood met tomaten en ga mijn telefoon laden voor de terugreis. Ik heb hier een telefoon gekocht en ik zeg David dat hij deze mag hebben als ik terug naar huis ga. Hij zal me erg gaan missen en ik zal hem missen. Alle strijd en rationaliteit ten spijt…Het maakt de vriendschap alleen maar sterker!
Vandaag heb ik nog een poosje in de guesthouse op David gewacht en zijn we samen rond 11:00 uur naar Bulamu gegaan. Het wordt een dag waarop we kunnen doorschilderen op het kantoor van René. Er komen wel regelmatig diverse mensen langs om mee te kijken en met David en Henri te praten. Aanvankelijk vind ik dat lastig, omdat ik mezelf op het werk moet concentreren, maar ik merk dat het begint te wennen, als ik die gedachte los laat. Ik vind het eigenlijk wel gezellig en het is natuurlijk een goed teken. Fernando en Stanley zijn ook weer terug van een mini-cruisade. Ik ben blij om hen weer terug te zien. Dat brengt ons weer een beetje terug bij discipelschap. Het frescoschilderij wordt erg mooi. We werken aan de gezichten van de engelen en aan de haren. Henri schildert het gezicht van Jezus en David verfijnt de kleding van Jezus en de haren van de engelen. Naast 2 gezichten, verfijn ik de haren van Jezus en werk ik de aureolen verder af. Aan het eind van de middag zijn we klaar met het schilderij. We moeten het alleen nog signeren. We besluiten om dat morgen te doen, want we kunnen onverwacht meerijden met Fernando en Stanley naar de guesthouse met een huurauto. David en Henri kunnen meerijden naar Kampala. 's Avonds bestel ik maar weer eens frites met rundvlees, omdat ik voel dat ik wel weer eens wat aardappels en vlees mag gaan eten. We drinken nog samen een Alvarro (frisdrank met peren- of ananasextract) en luisteren naar Fernando die heel enthousiast vertelt naar Lucas 10 en ons zodoende aanspoort tot de Vaderliefde en die te delen in gemeenschapszin. Daarna maak ik nog even mijn blogtekst op en ik zal de laatste foto's op mijn laptop zetten. Morgenochtend komt David namelijk om 8.00 uur naar de guesthouse en gaan we naar Kasuvi naar een internetcafé en misschien even kijken naar het huis waar Joseph vroeger met zijn kinderen gewoond heeft. 's Middags hopen we dan weer op tijd op Bulamu te zijn om de ophanging van de schilderijen in orde te maken en alle werken in de diverse ruimten op te hangen. We kunnen het project met recht geslaagd noemen, waarbij alle eer aan God toekomt. Geheel conform de profetie heeft Hij me elke dag gegeven wat ik voor die dag nodig had. Ik ben blij en dankbaar dat ik er met alle Bulamu-kunstenaars vorm aan heb mogen geven. Ook wil ik Joseph danken voor het vertrouwen en de ruimte die hij me heeft gegeven en Esther voor alle heerlijke maaltijden. René wil ik danken voor de fijne gesprekken en dat we haar kantoor mochten gebruiken voor opslag van de schilderspullen en om de fresco te schilderen. Niet te vergeten..ook alle dank aan alle gasten in de guesthouse die voor Bulamu kwamen. Bedankt voor alle gezelligheid en alle steun die ik heb mogen ontvangen. Tenslotte nog dank aan alle mensen van andere projecten, pastors , en de studenten die ik mocht ontmoeten en me veel verteld en getoond hebben over de Oegandese cultuur. Het heeft me enorm verrijkt. De gemeenschapszin en de wil om te delen zal me vooral bijblijven.
donderdag 6 januari 2011
Zegen voor Fred en voor mij
5-1-2011 – Het begint behoorlijk tot me door te dringen dat ik spoedig weer naar huis zal gaan. Daardoor ervaar ik in mijn emoties en mijn lichaam dat er een periode van loslaten is aangebroken. Gevoelsmatig wil ik dat natuurlijk niet, maar cognitief gezien weet ik dat het noodzakelijk is en dat het daardoor ook goed is. Onze God weet precies wat we nodig hebben en ik vertrouw op Zijn Liefde. Nu weet ik nog niet wat zijn plan verder met mij is aangaande Bulamu en Oeganda, maar als de tijd ervoor rijp is zal ik het weten. Dat geloof ik! Zeker en vast!
Gisteren ben ik met Henri Luja naar een internetcafé geweest met Henri naar een dorpje, waarvan ik de naam vergeten ben. Het was in de buurt van Kawempe. Het bloggen verliep erg moeizaam omdat het met de bestaande internetverbinding moeilijk was om mijn foto's te bloggen, maar de aanhouder wint in God's kracht. Ik kon de internetstick in de guesthouse ook niet meer gebruiken, omdat ik mijn eigen Word nodig heb om mijn bestand te publiceren en ik kon de stick alleen gebruiken op de laptop van iemand anders. Heel grappig is dat de hotelmanager me gisteren bij terugkomst in de guesthouse heeft aangeboden om zijn internetstick te gebruiken. Dat is heel mooi, want dan hoef ik niet meer naar een internetcafé te gaan en kan ik die kosten en de kosten van vervoer weer besparen. 's Morgens heerlijk ontbeten met Henri, die samosa (bladerdeeg met gehakt of peultjes), zapati (pannekoeken) en bananen voor me heeft meegenomen. We eten dat als ontbijt en tussendoor in het internetcafé en in de taxi. Bij terugkomst in de guesthouse krijgt Henri posjo (rijst met bonen in saus) aangeboden van Richard (de ober) en hij deelt dat met mij. God is ons rijkelijk aan het zegenen en ik ben Hem heel dankbaar. Na het eten gaan we naar Bulamu en Henri vertelt me onder de wandeling de heuvel op, dat hij een droom heeft om een winkeltje te beginnen om werk van hem en de kinderen van Bulamu te verkopen. Ik vind dat een heel goed plan en zo de Heer het wil, zou ik daar graag in participeren. Een deel van de opbrengst zou dan naar Bulamu kunnen gaan. Ik vind wel dat het een degelijke ruimte zou moeten zijn, waarin het werk veilig en droog opgeslagen kan worden. Misschien moest ik daar binnenkort maar eens met Joseph over praten. Mozes preekt over de vrede voor Jeruzalem, waar we profetisch voor bidden en dan belt Joseph plotseling op. Hij adviseert ons om gauw de heuvel weer af te lopen, omdat hij pas heel laat terug zal zijn uit Kampala. We gaan dus met de hele club van de guesthouse gezamenlijk naar beneden en nemen 2 taxibusjes naar de guesthouse. Ik neem samen met David en Christine nog een paar boterhammen met banaan en wat te drinken en zal bijtijds naar bed gaan. Inmiddels heb ik ook 2 sms-jes van Fred ontvangen. Hij sms-t dat hij lichte uitdrogingsverschiijnselen heeft en dat hij veel moet drinken en fruit moet eten om aan te sterken. Hij is op medicatie gesteld en maakt het verder goed naar omstandigheden. Hij sms-t ook een berichtje om ons bedanken voor onze donaties en om ons God's zegen toe te wensen. Ik bel hem dan nog even met David op om hem hiervoor weer te bedanken en weet dat alles nu spoedig goed zal komen!
7-1-2011 – Gisteren even een dagje rustigaan gedaan, omdat ik plotseling erg emotioneel was en ook mijn getuigenis voor zondag wilde voorbereiden. Ik neem de Hebreeënbrief door in een Engelse bijbel en in een Nederlandse bijbel van Jolanda. Goed om even één op één tijd met de Heer te nemen en te weten dat we in de genade van de Hogepriester mogen wandelen en mogen volharden in geloof. Ik heb een sms-je gehad dat de outreach voor het meisjeshuis van Robinah niet doorgaat. Ik bel haar nog even en ze zegt me dat de organisatie die haar ondersteunt dit nu niet toelaat en dat de outreach verplaatst is naar februari. Ze is van plan bordelen te bezoeken en dan zijn er cadeautjes nodig als spiegeltjes en make-up. Ik vind het erg jammer dat ik er niet bij kan zijn, maar begrijp de situatie. Ik besluit wel om het maar even zo te laten en me dan vrijdag maar verder op het schilderen voor Joseph te concentreren. Ik hoop volgende week dan nog een keer de straat op te kunnen gaan in Kampala. Ik bel Henri en David op om af te spreken voor vrijdag en ik spreek met David af voor vanmiddag. Hij wil me met Fred in de guesthouse ophalen om naar Bulamu te gaan. Ik praat 's morgens nog wat met Christine en later nog met Jolanda, als ze terugkomt met Mozes van Kampala. Ze hebben een paar boodschappen gedaan en een vriend van Mozes geholpen met administratie afhandelen en dan ben je zo een halve dag verder als je naar Kampala gaat. De jongens willen vandaag in de guesthouse blijven, want Fred voelt zich nog niet helemaal lekker. We kijken samen naar mijn foto's op de laptop en luisteren naar mijn cd-tje van Chris Eaton: 'Dear to dream.' Ze vinden de muziek erg mooi en vragen of ze de cd mogen kopiëren. Om 17:30 uur lopen we naar de winkeltjes hier in de buurt om mangosap, brood, samosas, zapatis, tomaten en ui en kunnen dan aan ons avondmaal gaan. De mangosap blijkt meer siroop dan sap te zijn, dus koopt Fred er nog een fles water bij. Het eten kost 5.500 UGS en het water 3.000 UGS. Het water maakt het dus duur, maar het is nog altijd goedkoper en gezonder dan de maaltijd van de guesthouse, wat op 9.000 UGS (3 Euro) zou uitkomen zonder drankjes. Het is denk ik goed om de studenten een beetje prijsbewust te maken. 's Avonds gepraat met Fernando en Stanley, die de straat op zijn geweest om te evangeliseren en op zoek zijn geweest naar matrassen, want overmorgen gaan ze een paar dagen weg. Ook Marinke en zijn vrouw zijn terug van een bezoek aan het geboortedorp van hun sponsorzoon Mozes. We mogen de prachtige foto's bekijken van de vele dierbare en intieme momenten die ze samen gedeeld hebben. Mozes staat stralend op de foto's en ze zijn terecht heel trots op hem. Christine heeft de nieuwe internetmodem van Mozes weten de bemachtigen en is volop aan het chatten met het thuisfront van Jolanda in Nederland. We hebben bij Fernando voor een soort huiskamer gecreëerd. We hebben de bank van Jolanda bij hun bank gezet. Ik krijg van Jolanda een bruine boterham met pindakaas en een boterham met smeerkaas. Het is gezellig, zoals onze vriend en priester Mozes zegt. Hij heeft dit woord net van Jolanda geleerd. We zoeken er een Engels woord voor, maar concluderen dat dit woord niet echt goed is te vertalen. Het is een typisch Nederlands woord, dus we genieten er maar gewoon van.
dinsdag 4 januari 2011
30-12-10 Met David naar Kasubi
We starten de dag op met Bijbelstudie..de brieven van Paulus. We leggen de Engelse, Oegandese en de Nederlandse versies naast elkaar. Het is een krachtige opening van de dag. David komt er later ook bij en leest ook mee. Ik ben daar heel dankbaar voor.
Vandaag met David naar een internetcafé gegaan en David heeft Kasubi uitgekozen. We gaan per taxi en boda boda. Eerst zoeken we een restaurantje want David heeft nog niet ontbeten. We pakken dus een brunch van worstjes en frites voor mij en kip en frites voor David. Het eten kost hier maar 3.000 UGS per persoon, dus dat is de helft van wat we in de guesthouse betalen. Ik vind Kasuba ook een gezellig dorpje. De mensen zijn hier alleen echt geen Mezungu gewend, dus ik word nogal aangestaard. De mensen schrikken soms bijna als je groet. Het is er wel weer landelijk, ydillisch. David heeft hier echt een neus voor. Ik ga weer bloggen en probeer voor de laatste keer mijn mail te checken, maar het is echt niet mogelijk om vanuit Oeganda op Zeelandnet te komen helaas. Mijn excuses aan degenen die me mogelijk gemaild hebben. Dat moet even wachten tot na 14 januari. Je kunt me wel opzoeken op facebook. Ik doe nog wat boodschappen: brood, vruchtensap, waspoeder en shampoo en dat kost me zo'n 3 euro (8.500 UGS).
Eénmaal terug in de guesthouse eten we de broodjes met de vruchtensap en luisteren de cd 'Dear to dream' van Chris Eaton. David wordt erg geraakt door de muziek. Wat dat betreft zitten we erg op één lijn..een groot gevoel voor schoonheid en kunst en een diep verlangen naar intimiteit. Na het eten maken we nog wat foto's bij de guesthouse en gaan we spontaan met een andere jongen een cadeautje zoeken voor Fernando (één van de Belgische vrienden) die morgen jarig is. We zoeken chocolade, maar dat is niet beschikbaar in de buurt van de guesthouse. Dan worden het chocoladelollies. De jongen biedt mij ook een ijsje aan. Ik vind dat superlief en attent, want ik was niet berekend op winkelen en had geen geld meegenomen. Daarna weer terug naar de guesthouse, waar we nog een andere voorganger ontmoeten. Hij gaat volgende week dinsdag trouwen en we worden met z'n allen uitgenodigd voor de bruiloft. We kletsen nog een poos onder het genot van een drankje en om een uur of 12 is het dan toch echt tijd om te gaan pitten. 's Morgens zullen de dag namelijk weer opstarten met gezamenlijke bijbelstudie en ik ga dan weer schilderen op Bulamu. We zullen hier 's avonds ook oud-en nieuw vieren. Voor iedereen die mijn Blog volgt…Een heel gezegend, gelukkig en gezond 2011 toegewenst! Maak er iets moois van!
1-1-11
We zijn letterlijk schilderend en biddend het nieuwe jaar ingegaan. Het was een hele bijzondere ervaring. Overdag de basis gemaakt voor een groot schilderij, die ik met David en Henri aan het maken ben. Vanmorgen met één van de Vlaamse vrienden op de boda boda naar Bulamu gegaan. Hij had het idee om een gezamenlijk schilderij te maken, waarbij ieder een deel van het schilderij voor zijn rekening neemt en waarbij er dan ook op een gegeven moment gerouleerd wordt. Dat leek me een prima idee..ook om te leren spontaner te werken en los te laten. Ik zie dat David ook heel goed abstract en decoratief kan schilderen. Ik zie ook dat God ons in de Geest echt aan elkaar heeft gegeven. De samenwerking verloopt echt vlekkeloos. Ondertussen is Fernando in de kerk ook bezig met zijn discipelschapstraining. Ook dat gaat allemaal prima samen met het schilderen. Na het schilderen ga ik gauw lunchen en een kop thee drinken. Daarna ga ik nog een uurtje met David en Henri bij het meer van Bulamu zitten. Eert moeten David en ik dan de rode mieren van ons afslaan, maar daar slagen we aardig in. Henri Luja heeft een mango gekocht en daar genieten we met z'n drietjes van..een soort 'dejeuner sur l'herbre!' We luisteren naar de vogels en genieten van de zonsondergang. Aan de overkant van het meer is iemand dronken en gaat naakt zwemmen, maar dat mag de pret niet drukken. Dan is het tijd om naar de dienst te gaan, die geleid wordt door Fernando. De dienst gaat, heel toepasselijk, over onvoorwaardelijke liefde. Fernando vraagt ook of de Satan Jezus de geliefde zoon noemt, als hij Hem in de 40 dagen in de woestijn verzoekt? Nee..Hij noemt Jezus alleen zoon van God. Het is goed om nog eens bevestigd te worden in de kracht van de Agapèliefde. De Vader heeft ons het eerst liefgehad en doet dit onvoorwaardelijk. Hij kan ook niet anders. Mijn gebed en nieuwjaarswens is, dat we Hem daarin dagelijks zullen volgen. Hoe kunnen we eigenlijk ook anders? Rond de jaarwisseling wordt er echt voor de sponsors gebeden en ook voor de kinderen, de leiders en de studenten. Van de kinderen die nog geen sponsors hebben wordt volharding en geduld gevraagd. Het is echt een mooi intiem moment met de Heer, waarbij ik de hand van Henri vasthoudt en David komt er later spontaan bij staan en legt mijn arm over zijn borstkas en linkerschouder. Zo 'soaken' en mediteren we ons persoonlijk gebed het nieuwe jaar in. Ik bid dat ze, zo de Heer het wil, een fijne levenspartner van hun leeftijd vinden en een eigen gezinnetje op zullen bouwen. Ik bid daarin ook voor wijsheid en leiding van de Geest en dat God hun rijkelijk mag zegenen in hun studie en in hun werk. Henri wordt vandaag 24 jaar! Hij is zeer verstandig en zal op Bulamu zijn om zijn werk te presenteren aan de Nederlanders van de bouwgroep. Vandaag was daar onvoldoende gelegenheid voor. Henri is een harde werker, want zelfs voor de jaarwisseling was hij in het kantoor van de social worker gaan zitten om verder te werken aan een schilderij, waar hij op Bulamu aan begonnen was. Even later ga ik met David bij hem kijken en het is echt een prachtig schilderij van een vader met een zoon in de armen…Een hele mooie compositie en een heel kleurrijk werk. David en ik geven hem wat tips m.b.t. tot zijn kleurgebruik en Henri gaat ermee aan de slag. Rond een 1 uur gaan we terug naar de guesthouse. Het is even schakelen naar het feestgedruis. Ik heb daar eigenlijk geen behoefte meer aan en kruip moe maar voldaan mijn bed in. De jongens hebben zelfs nog rijst met rode bonen met me gedeeld 's avonds op Bulamu, zodat ik niet meer midden in de nacht hoef te eten. Henri heeft zelfs nog een 'zapati', een pannekoek, voor me gehaald. Ik ben een rijk gezegende vrouw!
Vandaag ben ik naar Bulamu gegaan om Henri te bemoedigen met de presentatie en verkoop van zijn schilderijen. Hij heeft zijn werk neergelegd in het huis waar de jongens slapen en het ziet er erg mooi uit. Ik besluit om na de nieuwjaarsdienst naar Henri terug te komen. De dienst wordt geleid door Johannes van de Nederlandse bouwvakgroep. Het gaat over de uitleg over de tabernakel. Ik zit op de grond bij de kinderen op de mat en er zijn weer vele gasten, net als met de kerst. Dezelfde meisjes van de kerst met hun witte jurken zitten ook nu weer bij mij op schoot. Deze Nederlandse groep heeft voor vandaag een maaltijd bekostigd voor de gasten en alle kinderen van Bulamu. Het is echt geweldig. We hebben buga, matoke, boontjes, courgette, rijst en aardappelen met varkensvlees. Veel groenten dus vandaag! Heerlijk! Ik spreek met Henri en David af dat we morgen weer verder gaan schilderen aan het gezamenlijke werk. Henri doet inmiddels goed zaken met de Nederlandse groep en maakt notitie van hun specifieke wensen. Dan is het tijd om op te ruimen en gaan David, Henri en ik weer bij het meer zitten om te praten, weg te dromen en foto's te maken daar.
2-1-11
Vandaag word ik tijdens het Bijbellezen bepaald om mee te gaan met Christine, Mozes en Jolanda naar de kerk van Pastor Adolf. Christine preekt hier vandaag. Mozes vertaalt de preek in het Luganda. Christine preekt over de liefde naar 1 Cor.: 13. Het is een krachtige preek…De strekking is dat God ons het eerst heeft liefgehad en dat we het van Hem mogen en moeten verwachten. Als we het op eigen kracht doen zal het geen vrucht dragen. Soms zondigen we, maar God kan niets anders dan ons onvoorwaardelijk liefhebben en vergeven. Verder zegt Christine dat het niet alleen bij mooie woorden moet blijven, maar dat het vooral om daadkracht gaat. We spreken Pastor Adolf voor de dienst op zijn kantoor en na de dienst bij hem thuis, want we worden uitgenodigd om de lunch bij hen te gebruiken. Zijn vrouw heeft een heerlijke maaltijd voor ons bereid. Hij vertelt ons voor de dienst dat hij van God heeft verstaan dat hij nog vele nieuwe gemeenten mag stichten in Zijn naam. Tijdens denst doet zijn vrouw de aankondigingen en na de dienst doet zij het pastoraat voor de gemeente. Wij zitten dan nog even op het kantoor, waar hij vertelt dat hij de afgelopen tijd over de liefde heeft gepreekt. Daarna lopen we naar zijn huis. Het is een klein huisje, maar heel gemoedelijk. Zijn dochter serveert ons heel vakkundig de maaltijd. Christine stelt voor dat ik binnenkort mijn getuigenis geef over mijn genezing van epilepsie. Mozes stelt voor dat David me dan brengt, maar de pastor stelt voor om me bij de guesthouse op te halen. Hij vertelt dat zijn zoontje van 3,5 jaar aan één oog blind was, maar dat hij genezen is.
's Middags gaan we rechtsstreeks met de boda boda en de taxi naar Bulamu. Gelukkig tref ik David daar aan. Hij zou meegegaan zijn vanmorgen, maar was helaas 10 minuten te laat bij de guesthouse. Hij was wat teleurgesteld dat we er niet meer waren, maar begrijpt wel dat we echt op tijd weg moesten gaan. Ik had persoonlijk wel willen wachten, maar in een groep moet je jezelf aanpassen en Christine moest wel preken. David begrijpt dat wel en ik zeg hem toe dat hij volgende keer wel mee kan gaan, maar dan vertrekken we wel om 9:00 uur. We nemen samen nog even de Bijbelteksten door bij het meer en hij eet de boterhammen met ei op, die ik nog van ons ontbijt voor hem had meegenomen. 's Avonds in de dienst heeft Joseph een vragenronde voor de kinderen, die echt vanalles vragen. Joseph beantwoordt die vragen met heel veel openheid en toewijding en dat doet me deugd. Hij kent ook al de kinderen bij naam. Ik krijg ook de gelegenheid om alvast te oefenen met mijn getuigenis, want er vraagt iemand of het waar zou kunnen zijn dat er buitenaardse wezens bestaan. Ik geef dan mijn getuigenis over mijn genezing van epilepsie via het zwemmen met dolfijnen in Hawaii. De reisleiding daar mediteerden hierop in een New-Age setting. Ik heb ervan getuigd dat ik toen juist op zoek ben gegaan naar Jezus en dat ik later heb mogen ervaren dat Jezus eigenlijk mij zocht en er altijd voor me is geweest en me beschermd heeft tegen andere geesten. Ook heb ik aangegeven dat het wel belangrijk is dat we vaak de bijbel lezen om God's openbaring te krijgen en kennis te hebben van zijn woord, maar dat God alles ten goede keert als we gehoorzaam daarin zijn. De zonde die we hierin meestal hebben is dat we zelf de controle willen hebben. Joseph wil dan na de hele vragenronde graag bidden dat alles binnen God's orde geplaatst wordt. Dat lijkt me ook heel verstandig. In zijn auto terug naar huis spreek ik nog even met de nieuwe Nederlandse gasten die vandaag zijn aangekomen. Zij hebben een goede relatie met Trin en zijn voornemens om een school te bouwen voor de kinderen. Geweldig hoor, hoe God Bulamu zegent. Hij wist zelfs dat deze mensen vanmorgen naar Bulamu gegidst moesten worden en dat heeft David voor zijn rekening genomen. Morgen gaan we samen. David zal rond 9:00 uur op de guesthouse zijn, want onze nieuwe gasten willen vroeg vertrekken. David, Henri en ik zullen ook bijtijds op Bulamu zijn om te schilderen!
3-1-11
Vanmorgen ben ik toch maar zelf met de nieuwe gasten richting Bulamu vertrokken. David is namelijk weer heel laat. Ik bel hem wel via Fred en hij zegt dat hij onderweg is met Fred en Lawrence. Ik voel de bui al hangen en vermoed dat er geld nodig is. Dat blijkt ook te kloppen als we later op Bulamu aankomen. Wij maken eerst een hele omweg via St. Mary's op de boda boda, want we missen een afslag. Op zich ook wel prettig, want het is erg warm en dan kunnen we even uitwaaien. Fred blijkt eerst geld nodig te hebben voor medicijnen tegen malaria en voor zijn maag, want dat moet gelijk betaald worden in het ziekenhuis. Esther zegt dat hij dat mogelijk niet durft te vragen als ik probeer te achterhalen waarom zijn verhaal zo wazig overkomt. Aanvankelijk begreep ik namelijk dat hij nog bloedonderzoek moest laten doen om malaria vast te stellen. Eigenlijk kun je dit in Oeganda niet openlijk aangeven, want iedereen vecht voor zijn deel. Henri claimt gelijk zijn deel en heeft daar ook recht op, want ik heb het hem beloofd en Esther had ook geld nodig voor een feest voor haar moeder komende zaterdag. Ik druk Henri wel op zijn hart om zijn kostenplaatje ook eens aan de Nederlandse gasten voor te leggen, zodat er meer begrip ontstaat voor zijn noden en dat de mensen niet te zakelijk zullen zijn. Hij vind dat uiteraard moeilijk om aan te geven, maar ik druk hem op zijn hart dat de gemiddelde Nederlander daar wel begrip voor zal hebben. Ik hoop dat er meer begrip komt voor de studenten, want de ondersteuning die zij krijgen is ontoereikend. Er is sponsorgeld beschikbaar en dat is heel mooi, maar deze dekt nog niet de volledige studie-onkosten en dan moeten de huur en de boodschappen toch nog minimaal bekostigd worden. Een student kan hier niet gaan werken om bij te verdienen zoals bij ons. Het komt dus regelmatig voor dat er onvoldoende eten is voor de studenten en dat leidt op zijn beurt weer tot gezondheidsproblemen. Ik kan niets anders doen dan bidden en een appèl doen op meer sponsors, die zelf geld geven aan de studenten. Ik houd voor Fred nog een kleine inzamelingsactie en met mijn bijdrage erbij levert dat 90.000 Shilling op. Ik hoop maar dat hij het daar voorlopig mee redt.
Henri, David en ik maken vandaag het schilderij af en het is echt heel mooi geworden; heel kleurrijk en decoratief en het is ook echt een mooi geheel geworden. Joseph zegt: 'Three brains coöperated.', maar ik zeg: ' Three hearts.' Vandaag alleen een heel klein beetje Posjo op (rijst met bonen) en wat Jackfruit. Henri geeft me nog wel een mango, die ik met David opeet bij het meer. 's Avonds krijg ik in de guesthouse nog 2 heerlijke bruine boterhammen met smeerkaas van Fernando en Stanley. Ik ga vroeg naar de kamer om te douchen en te bloggen, zodat ik morgenochtend met een memorystick het internet van onze Nederlandse vrienden op kan gaan.
Abonneren op:
Posts (Atom)