Vanmorgen heb ik mijn blog voorbereid, zodat ik de nieuwe internetstick van Mozes kon testen. Het bloggen van tekst gaat prima, maar met deze stick kan ik niet meerdere foto's bloggen. Misschien ga ik in het weekend of volgende week dan toch nog even naar een internetcafé. Het was wel leuk om zo eens de dag op te starten en allemaal eens even op toerbeurt op Facebook te gaan. Om 10:00 uur ga ik richting Bulamu en David en Henri zijn er nog niet. Ik ben dan even in de gelegenheid om met de mensen van de bouwgroep te spreken. Ik hoor dat Henri daar ook een sponsorverzoek heeft ingediend. Het lijkt me dat hij soms ook een beetje doorschiet en ik wijs hem daar ook op. Geduld en zelfbeheersing zijn nog wel aandachtspunten. Ik drink koffie met de Nederlandse bouwgroep in het huis naast de nieuwbouw. Daarna krijg ik een maaltijd aangeboden in auntie Esther's huis. Ik neem deze maaltijd vervolgens mee naar René's kantoor en deel deze met Henri en David. Ik voer ze letterlijk en we hebben er veel schrik om. Inmiddels is Henri teruggeweest naar de guesthouse om de daar René's sleutel van het kantoor op te halen. René was vandaag vrij en woont bij de guesthouse in de buurt. We schilderen een uurtje aan de fresco, die gestaag vordert. Dan wordt Henri gebeld en moet plotseling naar huis om een sleutel op te halen voor vrienden die weer thuiskomen van een vakantie. We besluiten voor vandaag om met schilderen te stoppen en maandag weer samen verder te gaan. Ik ga met David terug naar de guesthouse om veel mooie foto's voor hem op een memorystick te zetten en om samen de maaltijd te nuttigen. Vandaag wordt dat vis met bruin brood en een zapati met suiker.
10-1-11
Zaterdag heb ik Bijbelstudie gedaan ter voorbereiding van mijn getuigenis voor zondag 9-1-11 bij Pastor Adolph van Great Commission Touched Ministries. Christine wijst me op de Hebreeënbrief en ik ga er ook mee aan de slag als Jolanda en zij naar een feest zijn van de grootmoeder van Esther. Het is erg bemoedigend om nog eens terug te lezen dat de Hogepriester Jezus in het nieuwe verbond het oude verbond vervangen heeft. We mogen leven uit genade en die zullen we nodig hebben ook. Ik heb dit nu zeker ook nodig om in de Geest te kunnen wandelen en om te helpen om David daarin op te bouwen. Hij geeft namelijk aan dat hij zondag mee wil gaan naar de kerk, waar ik mijn getuigenis ga geven. Ik ben blij te lezen over geloofsgehoorzaamheid, vertrouwen en volharding..Dat er vergeving is bij Jezus, die het al voor ons volbracht heeft en ons onvoorwaardelijk lief heeft. De zin die me erg pakt in de Engelse bijbel is: 'Let us approach the throne of grace with confidence, so that we may receive mercy and find grace to help us in our time of need.'(Hebr.) Ook lees ik nog even terug over het oude verbond, omdat ik opnieuw bepaald wordt bij mijn doopgetuigenis, dus bij Exodus 33 en Numeri 9. Ik ben mezelf bewust van alle zelfveroordeling die ik heb gehad en soms nog heb en zie dat God dit op deze reis aan het heelmaken is. Hij kan dat alleen doen, als ik op Hem blijf zien en minder gevoelig wordt voor wat anderen van mij denken. Dat is nog een weg, maar ik weet dat ik er ga komen. Ik zal moeten leren om beter te onderscheiden waar het op aankomt en om mensen los te laten die niet op mijn weg met de Heer passen, omdat de Heer hen het eerst lief heeft gehad en gelukkig van iedereen evenveel houdt. Anders ga ik het op eigen kracht doen en dat werkt toch niet. Na de bijbelstudie ga ik nog een poosje naar Bulamu, waar ik een heerlijke maaltijd krijg van rijst met gebakken uitjes.
Zondagmorgen komt Pastor Adolph David en mij ophalen in de guesthouse om ons naar zijn kerk te brengen. We gaan het eerste stuk met de taxi en het laatste stuk per boda boda. De pastor betaalt dit en ik geef hem op mijn beurt een grote fles shampoo voor zijn gezin. Hij wil graag een schilderproject doen in de toekomst en nodigt David en mij alvast daarvoor uit. Hij wil dit doen naast computertraining en naailessen voor de wezen die hij uit de sloppenwijk in de buurt van zijn kerk wil opvangen. David is er ook enthousiast over en daaraan merk ik dat hij er echt naar verlangt om op eigen benen te leren staan en dus ook de daad bij het woord wil voegen. Hij bemoedigt mij ook bij het geven van mijn getuigenis door foto's te maken. Ik ben op mijn beurt weer heel blij dat hij zulke stappen voorwaarts maakt en goede wil toont. Pastor Adolph vraagt na het geven van mijn getuigenis over mijn genezing van epilepsie of ik ook wil preken. De Heer legt in mijn hart dat ik wel een mini-preek kan houden, dus dat doe ik over het verschil tussen het oude en nieuw verbond. God's woorden worden enthousiast ontvangen. De totale dienst duurt wel lang..David vind 2 en half uur wat aan de lange kant, maar er is veel ruimte voor zang en voor persoonlijke getuigenissen. Na de dienst spreken we nog met een onderwijzeres, die zegt wel een schooltje te hebben, maar onvoldoende stoelen en tafels. Ik geef aan dat ik een sponsorverzoek op mijn blog kan zetten voor Europa. David en ik willen proberen om volgende week dinsdag naar die school te gaan om er een kijkje te nemen en foto's te maken. Ik doe een ruim donatie in de collecteschaal en krijg op mijn beurt dan weer een paar duizend Shilling terug. De pastor heeft namelijk gevraagd aan de gemeente of er mensen zijn die mij iets willen meegeven, omdat Oeganda bekend staat om het geven, zoals de pastor zegt. Ik vind dat erg lief. Dan gaan we na de dienst mee met de pastor mee naar huis om de maaltijd te nuttigen. Deze is goed verzorgt met buga en pindasaus. We bekijken alvast de foto's die David heeft gemaakt en beloven om die te mailen naar de pastor.
Na de dienst gaan we naar Bulamu. Ik maak een afspraak met Joseph om eens bij te praten voordat ik terugga naar Nederland. Daarna ga ik lofprijzen met muziek en veel dans in de kerk van Bulamu en geniet ervan. Rond 20:30 uur gaan we terug naar de guesthouse.
11-1-11
Gisteren ben ik 's morgens even om airtime geweest met Jolanda hier bij een winkeltje in de buurt. Ik koop daar ook weer wat broodjes. Dan ga ik alleen naar Bulamu, want Christine is al daar en Mozes is ook weg. Zij zullen de komende dagen op conferentie gaan om te preken. Ik heb vandaag een evaluatiegesprek over het verloop van het schilderproject en over het functioneren van de jongens en onze samenwerking. Ik geef aan dat Henri een goed voorbeeld is voor de andere studenten om self-supporting te worden en dat ik hem graag wil ondersteunen. Ik geef ook aan dat ik thuis wel eerst mijn eigen administratie op orde moet zien te krijgen. Eén ding weet ik zeker..de Liefde van de Vader tot ons overwint alles en Joseph is daar een groot getuige van! Ik geef hem aan dat ik vooral geïnvesteerd heb in relaties, omdat het in het belang van de kinderen is om goed met elkaar te communiceren. Ik geef hem ook aan dat het me even tijd gekost heeft om met mijn persoonlijke emoties en die van anderen om te gaan, omdat er zovele indrukken waren en ik zoveel gesprekken gevoerd heb. De basis voor een echte diepe relatie met wederzijds respect is immers altijd de Liefde van de Vader tot ons en dat vraagt ook om zelfreflectie en stille tijd. Als we dat doen dan kunnen we die liefde ook echt ontvangen en uitdelen en zo verder groeien in geloof. David wees me vannacht in een sms-je nog op de tekst uit Jeremia 29:11 – 'For I know the plans I have for you, declares the Lord, plans to prosper you and not to harm you, plans to give you hope and future.' Deze tekst had Pastor Adolph zondag gepreekt naast Jeremiah 18 en dat heeft David erg aangesproken merk ik. Wat dat betreft zitten we heel erg op één lijn. We willen mensen troosten en bemoedigen en een hartsrelatie met hen aangaan. Helaas leidt dit ook soms tot jaloezie en brengt dat oude pijnen naar boven in mensenharten. Als ik die pijn dan weer toelaat bij mezelf, weet ik dat Jezus overwonnen heeft en geen enkele angst of pijn ons kan deren, omdat God toch sterker is. Als wij ermee om leren gaan zullen we ook krachtiger worden voor God en voor onze naaste! Vandaag is een dag van vele gesprekken..ook met de andere studenten Fred en Lawrence, die met David meegekomen zijn. Ik spreek ook nog even met René, de social worker. Ik schilder ook nog wat met Henri aan de engelen op de Fresco. Henri schildert even bruine handen aan een Mezungu-engel. Mijn eerste reactie is dat het niet klopt, maar eigenlijk is het wel een mooi profetisch gebaar. Ik vraag aan Henri of hij voor één keer op dinsdag ook wil komen om te schilderen. Hij gaat daarmee accoord. Ik zeg hem dat ik daar erg blij mee ben. Dat geeft ons wat ruimte om rustig door te werken en het project te voltooien. De afspraak om dan bij de basisschool bij Pastor Adolph foto's te maken zeg ik dan af. Dit komt een andere keer nog wel goed, maar sponsors blijven welkom. Pastor Adolph zal mij nog mailen over de noden in en om zijn kerk. Ik ga nog met David en Fred een kwartiertje bij het meer zitten tot de zon ondergaat. Dan gaan we gezamenlijk terug naar de guesthouse. Ik ga weer om boodschappen voor het avondeten: wit brood met tomaten en ga mijn telefoon laden voor de terugreis. Ik heb hier een telefoon gekocht en ik zeg David dat hij deze mag hebben als ik terug naar huis ga. Hij zal me erg gaan missen en ik zal hem missen. Alle strijd en rationaliteit ten spijt…Het maakt de vriendschap alleen maar sterker!
Vandaag heb ik nog een poosje in de guesthouse op David gewacht en zijn we samen rond 11:00 uur naar Bulamu gegaan. Het wordt een dag waarop we kunnen doorschilderen op het kantoor van René. Er komen wel regelmatig diverse mensen langs om mee te kijken en met David en Henri te praten. Aanvankelijk vind ik dat lastig, omdat ik mezelf op het werk moet concentreren, maar ik merk dat het begint te wennen, als ik die gedachte los laat. Ik vind het eigenlijk wel gezellig en het is natuurlijk een goed teken. Fernando en Stanley zijn ook weer terug van een mini-cruisade. Ik ben blij om hen weer terug te zien. Dat brengt ons weer een beetje terug bij discipelschap. Het frescoschilderij wordt erg mooi. We werken aan de gezichten van de engelen en aan de haren. Henri schildert het gezicht van Jezus en David verfijnt de kleding van Jezus en de haren van de engelen. Naast 2 gezichten, verfijn ik de haren van Jezus en werk ik de aureolen verder af. Aan het eind van de middag zijn we klaar met het schilderij. We moeten het alleen nog signeren. We besluiten om dat morgen te doen, want we kunnen onverwacht meerijden met Fernando en Stanley naar de guesthouse met een huurauto. David en Henri kunnen meerijden naar Kampala. 's Avonds bestel ik maar weer eens frites met rundvlees, omdat ik voel dat ik wel weer eens wat aardappels en vlees mag gaan eten. We drinken nog samen een Alvarro (frisdrank met peren- of ananasextract) en luisteren naar Fernando die heel enthousiast vertelt naar Lucas 10 en ons zodoende aanspoort tot de Vaderliefde en die te delen in gemeenschapszin. Daarna maak ik nog even mijn blogtekst op en ik zal de laatste foto's op mijn laptop zetten. Morgenochtend komt David namelijk om 8.00 uur naar de guesthouse en gaan we naar Kasuvi naar een internetcafé en misschien even kijken naar het huis waar Joseph vroeger met zijn kinderen gewoond heeft. 's Middags hopen we dan weer op tijd op Bulamu te zijn om de ophanging van de schilderijen in orde te maken en alle werken in de diverse ruimten op te hangen. We kunnen het project met recht geslaagd noemen, waarbij alle eer aan God toekomt. Geheel conform de profetie heeft Hij me elke dag gegeven wat ik voor die dag nodig had. Ik ben blij en dankbaar dat ik er met alle Bulamu-kunstenaars vorm aan heb mogen geven. Ook wil ik Joseph danken voor het vertrouwen en de ruimte die hij me heeft gegeven en Esther voor alle heerlijke maaltijden. René wil ik danken voor de fijne gesprekken en dat we haar kantoor mochten gebruiken voor opslag van de schilderspullen en om de fresco te schilderen. Niet te vergeten..ook alle dank aan alle gasten in de guesthouse die voor Bulamu kwamen. Bedankt voor alle gezelligheid en alle steun die ik heb mogen ontvangen. Tenslotte nog dank aan alle mensen van andere projecten, pastors , en de studenten die ik mocht ontmoeten en me veel verteld en getoond hebben over de Oegandese cultuur. Het heeft me enorm verrijkt. De gemeenschapszin en de wil om te delen zal me vooral bijblijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten