dinsdag 14 februari 2012

Disciplwship training Oegandareis 4 - 14 februari 2012

Na een voorspoedige reis van Brussel naar Istanbul en vervolgens van Istanbul naar Entebbbe is het een heerlijke gewaarwording om in de zonnestralen over het vliegveld te wandelen. Het is zo'n 25 graden celcius. Edgar en Jospeh verwelkomen Fernando en mij bij de uitgang van de luchthaven. Even later ontmoeten we daar ook Joseph Lubega. Na een stevige omhelzing brengt hij ons naar D's Club, de guesthouse aan Bomboroad. Aanvankelijk geeft Samali aan dat er geen plaats meer is, maar als Joseph aangeeft dat dit op een misverstand moet berusten blijken er toch nog een éénpersoons- en een tweepersoonskamer vrij te zijn. Precies goed voor Fernando en Sabrina en mij. Het voelt vertrouwd om hier weer te zijn; om zo aan de salontafel te zitten, op het bankje, waar ik vaak heb zitten ontbijten met Jolanda, Moses en Christine rond kerst 2010.
 Zondagmorgen brengt Moses ons met zijn autootje naar de weeskinderen van Bulamu, waar we ons laten onderdompelen met de liefde van God door de knuffels van Zijn geliefde kinderen. Ik geef Sabrina een rondleiding langs het Bulamumeer en de diverse gebouwen, nadat we bij auntie Esther heerlijk hebben gegeten; Matoke, Irish potatoes en kip. Mooi om te zien dat het schilderij van Jezus dat ik vorig jaar met Henri en David heb gemaakt nu een mooie plaats heeft gekregen bij de entree van haar huis. Het herinnert me aan onze Abba-Vader die getrouw is en zo ontstelbaar veel van ons houdt.
's Avonds tijdens de dienst komt één van de jongens bij me zitten om het Luganda naar Engels te vertalen. Hij slaat zijn arm om me heen, om goed in mijn oor te kunnen spreken. Heel lief! Na de dienst komen we kort samen met ons discipelschapsteam om de planning voor de volgende week door te nemen. 
's Maandags gaan we naar Kampala, naar Garden City, een groot winkelcentrum voor de Mezungus.(de blanken). We pinnen en wisselen geld en gaan naar een boekenwinkel. Ik koop een bijbel in Luganda en een King James vertaling om mee te nemen naar de eilanden in het Victoriameer en nog wat andere boeken voor thuis.  Dan eten we in het restaurant daar met zicht op het park. Ik neem kip Tikki Massala met rijst en een gemengd vruchtensapje. Daarna even naar de guesthouse om te relaxen. Ik ga met Sabrina naar de markt in de buurt van de guesthouse om tropisch fruit. Even later genieten we heerlijk van de mango. verse annanas, jackfruit en de bananen op het terras van D's Club. Een paar uur later zitten we weer op Bulamu in de kerk voor onze 1e discipleschapstraining van deze reis. 'We exercise the muscle of faith, stirring up the muscle of our inner man, so to say.'(Ef. 3: 14-21)
Dinsdag ontmoeten we Pastor Benson in the guesthouse. Hij vertelt vurig hoe hij er getuige van was dat moslims de Heer als hun Heiland aannamen. Het begon met 1 Sheik en dus al gauw werd het een hele gemeenschap. Fernando wisselt ideeën met hem over discipelschap en Benson is daar ook enthousiast over. Halverwege ons gesprek komt Henri Luja ons even opzoeken. Ik ben erg blij hem even te zien. Hij heeft twee ingelijste afdrukken van zijn laatste schilderijtes, w.o. 'God's Vaderliefde,' en ik ben er erg blij mee. Heel mooi. Ook Jamiru komt me verrassen. Hij zag op Facebook dat ik zou komen en komt me nu verrassen. Cool!  's Middags gaan we ook nog naar Makerere om de studio van Edgar te bewonderen, We drinken er een glas limonade en kijken naar zijn prachtige foto's. Ook heb ik nog een paar woorden met David gesproken. Fernando neemt zijn laptop mee om er nieuwe programma's op de installeren. David komt er 's avonds weer om. Het lukt niet zonder usb-kabel of met bluetooth, dus moet er een andere oplossing worden gevonden.
Verder zullen we van de week nog regelmatig 's avonds naar Bulamu gaan voor Discipelschapstraining. Fernando is gedreven en weet ons goed te prikkelen en te enthousiasmeren. Hij geeft ook een uiteenzetting hierover in de kerk van Pastor Benson, nadat we bij zijn vrouw een heerlijke maaltijd  hebben genoten. Qua eten zitten we van de week wel gebeiteld, want er staat ook nog een etentje met Joseph Lubega op het programma..Allemaal exotische vleessoorten en ja...Sabrina en ik willen toch wel eens weten hoe krokodil dan smaakt. Het is bovenal heel leuk en bijzonder om eens met Joseph een hapje buiten de deur te kunnen eten.
Vrijdag op naar Jinja met de taxibus. We vertrekken rond 9.30 uur, nadat we ons laatste ontbijt in de guesthouse hebben genuttigd tijdens dit verblijf. Na een paar uurtjes naderen we de prachtige natuur aan de Nijl. We doen nog een paar boodschapjes (met name flessen water en brood) en Fernando regelt vast  een hotelovernachting voor op de terugweg, de overnachting van zondag op maandag. We nemen nog wat te drinken en een samosa met het idee dat het wel sobertjes zal worden op de eiland wat eten betreft. Na een prachtige boottocht langs de eilandjes voor de kust van Jinja komen we bij Bukuya aan. De kinderen van de locale bevolking staan ons al op te wachten omringd met vee in alle soorten en maten. Op de achtergrond zien we de rieten hutten van het dorp. Het eiland oogt verder een beetje steppe-achtig. We worden geëscort door de kinderen en door Peter, een Keniaanse apostel, die het restaurant runt en onze logementen (echte lemen hutten!) We maken eerst de aanbiddingsdienst mee in de open lucht. Deze is druk bezocht en omlijst met veel zang, drum en dans. De preek is met megafoon en is behoorlijk wettisch. We krijgen een ereplaats op de eerste rij, maar verkiezen al gauw een swingende aanbidding boven d'n zetel.
 Sabrina en ik proberen het samen te redden in de twijfelaar in onze hut, maar bij gebrek aan ruimte voor onze door de zon verbrande lijven, besluit Sabrina alsnog om op de grond op een deken te gaan slapen. Van de ontspanning na ons gehannes met de bagage en getouwtrek over de plaats waar we die gaan zetten, krijg ik nu spontaan de slappe lach. Dat breekt de spanning tussen 2 mezungus in een Afrikaanse hut van 1,5 bij 2 meter. De maaltijd die we voor het slapen gaan was uitgebreid en lekker. Het eten is met veel zorg bereid en de apostel en de discipelen zijn blij en dankbaar met alweer een zegening.
Zatrerdag hebben we in het resaurantje ook weer een prima en uitgebreid ontbijt. We zitten allemaal fris gewassen aan tafel. We hebben ons in een primitieve badkamer gewassen met een kan water en een teiltje.We doen de kleine en de grote boodschap in een latrine achter de kerk. Als ik vraag waar de w.c.'s zijn, antwoordt de bevolking eerst, dat ze dat in de brush doen. Fernando zou die morgen een woord over discipelschap spreken, maar dat mag helaas geen doorgang meer hebben, omdat mijn jurkje te kort was. Ik had dit 'sm orgens aangetrokken om even mezelf te wassen en ben ook zo naar de latrine gelopen en dat was verkeerd gevallen bij de locale leiding. Het resultaat was een donderpreek. Als ik het van ons team te horen krijg trek ik meteen een lange broek aan en bedek mijn schouders. Ik begrijp het wel, maar ervaar tegelijkertijd ook zo veel wet en zo weinig genade daar. Ik vind het ook heel spijtig dat Fernando nu niet meer mag spreken. Toch hebben we even later een goede outreach. Ik ga met Pastor Ronald op pad. Hij neemt het Woord en ik de foto's en het gebed voor mijn rekening. We vormen een goed span tijdens het discipelen. We leggen 4 huisbezoekjes af en worden gastvij ontvangen. De meeste mensen hebben nog geen persoonlijke relatie met de Heer. We hopen dat dit weldra gaat komen en sluiten af met gesprekken over Jezus met localen en vissers op de oever van de Nijl.  De vissers willen niet dat ik hen op de foto zet, maar even later leg ik toch met één van de mannen aan en openen zij zichzelf door de kracht van het Woord. Pastor Ronald staat me hierin trouw terzijde. 's Avonds zou er een crusade zijn, maar dat gaat niet door omdat er geen stroom is en na het uittesten van diverse generatoren geeft men de hoop op. Als dan ook nog een met demonen bezette vrouw op het podium dreigt gesleurd te worden, hebben we het wel gehad en besluiten we om de volgende dag naar een ander eiland: Buvuma zullen gaan. Na een kwartiertje varen komen we daar aan en worden we meteen gastvrij ontvangen door een menigte uitbundige kinderen. Ik voel me vrij om tussen de hutjes rond te lopen en foto's te maken. Al vrij snel word ik uitgenodigd om binnen te komen in één van de hutjes bij een jong gezin. Er staat al thee klaar met een bonenschotel en ik krijg twee passievruchten aangeboden; Waarlijk een huis van vrede, waar ik getuig van Koning Jezus. Dit is duidelijk meer een eiland waar ruimte is voor discipelschapstraining. Dat is ook voelbaar en hoorbaar tijdens een swingende kerkdienst die we daar meemaken. Je merkt het alleen al aan de kinderen die vrolijk en onbevangen zijn. Ze doen ook lekker mee aan de dienst. Vandaag hebben we ook Kennedy op drum en Pastor Ronald doet de preek, vurig en met een New Covenant Mindset. We zouden nog wel willen blijven, maar moeten toch op doorreis naar Jinja en trekken voort. Tijdens de boottocht nog een poosje in de zon gelegen op onze rugzakken. Ik ben daarna wel wat soezelig en geniet van een koude douche in het hotel, waar we per taxi vanaf de haven naar toe zijn gereisd. Even lekker mijn haren gewassen en het terra-stof eruit gespoeld. 's  Avonds het laatste avondmaal genoten met de Bulamuboys..een Afrikaans buffet; een mooie afsluiting. Maandag dan nog terug met de taxi naar Bulamu Village. We zetten onderweg Jolanda, René, Moses en Kennedy af in Waisisi. Ik zal hen missen, want het was fijn zo samen. Onderweg ben ik ook al echt aan het loslaten, mezelf mentaal aan het voorbereiden op mijn terugkomst in Nederland. Nog even genieten van de schoonheid van de Parel van Afrika en van het straatbeeld in de dorpjes onderweg. Nog even praten op Bulamu met de 'social workers', met Auntie Esther en de meisjes van het meisjeshuis. Jozef zet nog wat jongens uit de auto die wel mee willen naar Entebbe maar niet mee mogen en zo rijden we rond 23.00 naar Entebbe-airport. Op de valreep nog wat discipelen aangevuurd en tongentaal vrijgezet bij 10 kinderen. ..Een mooie afsluiting van ons avontuur. Missie geslaagd!

Test

Even een testje maken hoor. Vorige week in Oeganda een paar uur bezig geweest met inloggen en bloggen in Oeganda, maar ik zie er helaas niets meer van terug...Ik heb een reisdagboek bijgehouden met de conventionele methode, omdat ik dit keer de laptop niet mee heb genomen, omdat ik maar 10 dagen van huis was...dus als het nu wel lukt, dan typ ik de tekst dus maar gewoon opnieuw. De aanhouder wint!