5-1-2011 – Het begint behoorlijk tot me door te dringen dat ik spoedig weer naar huis zal gaan. Daardoor ervaar ik in mijn emoties en mijn lichaam dat er een periode van loslaten is aangebroken. Gevoelsmatig wil ik dat natuurlijk niet, maar cognitief gezien weet ik dat het noodzakelijk is en dat het daardoor ook goed is. Onze God weet precies wat we nodig hebben en ik vertrouw op Zijn Liefde. Nu weet ik nog niet wat zijn plan verder met mij is aangaande Bulamu en Oeganda, maar als de tijd ervoor rijp is zal ik het weten. Dat geloof ik! Zeker en vast!
Gisteren ben ik met Henri Luja naar een internetcafé geweest met Henri naar een dorpje, waarvan ik de naam vergeten ben. Het was in de buurt van Kawempe. Het bloggen verliep erg moeizaam omdat het met de bestaande internetverbinding moeilijk was om mijn foto's te bloggen, maar de aanhouder wint in God's kracht. Ik kon de internetstick in de guesthouse ook niet meer gebruiken, omdat ik mijn eigen Word nodig heb om mijn bestand te publiceren en ik kon de stick alleen gebruiken op de laptop van iemand anders. Heel grappig is dat de hotelmanager me gisteren bij terugkomst in de guesthouse heeft aangeboden om zijn internetstick te gebruiken. Dat is heel mooi, want dan hoef ik niet meer naar een internetcafé te gaan en kan ik die kosten en de kosten van vervoer weer besparen. 's Morgens heerlijk ontbeten met Henri, die samosa (bladerdeeg met gehakt of peultjes), zapati (pannekoeken) en bananen voor me heeft meegenomen. We eten dat als ontbijt en tussendoor in het internetcafé en in de taxi. Bij terugkomst in de guesthouse krijgt Henri posjo (rijst met bonen in saus) aangeboden van Richard (de ober) en hij deelt dat met mij. God is ons rijkelijk aan het zegenen en ik ben Hem heel dankbaar. Na het eten gaan we naar Bulamu en Henri vertelt me onder de wandeling de heuvel op, dat hij een droom heeft om een winkeltje te beginnen om werk van hem en de kinderen van Bulamu te verkopen. Ik vind dat een heel goed plan en zo de Heer het wil, zou ik daar graag in participeren. Een deel van de opbrengst zou dan naar Bulamu kunnen gaan. Ik vind wel dat het een degelijke ruimte zou moeten zijn, waarin het werk veilig en droog opgeslagen kan worden. Misschien moest ik daar binnenkort maar eens met Joseph over praten. Mozes preekt over de vrede voor Jeruzalem, waar we profetisch voor bidden en dan belt Joseph plotseling op. Hij adviseert ons om gauw de heuvel weer af te lopen, omdat hij pas heel laat terug zal zijn uit Kampala. We gaan dus met de hele club van de guesthouse gezamenlijk naar beneden en nemen 2 taxibusjes naar de guesthouse. Ik neem samen met David en Christine nog een paar boterhammen met banaan en wat te drinken en zal bijtijds naar bed gaan. Inmiddels heb ik ook 2 sms-jes van Fred ontvangen. Hij sms-t dat hij lichte uitdrogingsverschiijnselen heeft en dat hij veel moet drinken en fruit moet eten om aan te sterken. Hij is op medicatie gesteld en maakt het verder goed naar omstandigheden. Hij sms-t ook een berichtje om ons bedanken voor onze donaties en om ons God's zegen toe te wensen. Ik bel hem dan nog even met David op om hem hiervoor weer te bedanken en weet dat alles nu spoedig goed zal komen!
7-1-2011 – Gisteren even een dagje rustigaan gedaan, omdat ik plotseling erg emotioneel was en ook mijn getuigenis voor zondag wilde voorbereiden. Ik neem de Hebreeënbrief door in een Engelse bijbel en in een Nederlandse bijbel van Jolanda. Goed om even één op één tijd met de Heer te nemen en te weten dat we in de genade van de Hogepriester mogen wandelen en mogen volharden in geloof. Ik heb een sms-je gehad dat de outreach voor het meisjeshuis van Robinah niet doorgaat. Ik bel haar nog even en ze zegt me dat de organisatie die haar ondersteunt dit nu niet toelaat en dat de outreach verplaatst is naar februari. Ze is van plan bordelen te bezoeken en dan zijn er cadeautjes nodig als spiegeltjes en make-up. Ik vind het erg jammer dat ik er niet bij kan zijn, maar begrijp de situatie. Ik besluit wel om het maar even zo te laten en me dan vrijdag maar verder op het schilderen voor Joseph te concentreren. Ik hoop volgende week dan nog een keer de straat op te kunnen gaan in Kampala. Ik bel Henri en David op om af te spreken voor vrijdag en ik spreek met David af voor vanmiddag. Hij wil me met Fred in de guesthouse ophalen om naar Bulamu te gaan. Ik praat 's morgens nog wat met Christine en later nog met Jolanda, als ze terugkomt met Mozes van Kampala. Ze hebben een paar boodschappen gedaan en een vriend van Mozes geholpen met administratie afhandelen en dan ben je zo een halve dag verder als je naar Kampala gaat. De jongens willen vandaag in de guesthouse blijven, want Fred voelt zich nog niet helemaal lekker. We kijken samen naar mijn foto's op de laptop en luisteren naar mijn cd-tje van Chris Eaton: 'Dear to dream.' Ze vinden de muziek erg mooi en vragen of ze de cd mogen kopiëren. Om 17:30 uur lopen we naar de winkeltjes hier in de buurt om mangosap, brood, samosas, zapatis, tomaten en ui en kunnen dan aan ons avondmaal gaan. De mangosap blijkt meer siroop dan sap te zijn, dus koopt Fred er nog een fles water bij. Het eten kost 5.500 UGS en het water 3.000 UGS. Het water maakt het dus duur, maar het is nog altijd goedkoper en gezonder dan de maaltijd van de guesthouse, wat op 9.000 UGS (3 Euro) zou uitkomen zonder drankjes. Het is denk ik goed om de studenten een beetje prijsbewust te maken. 's Avonds gepraat met Fernando en Stanley, die de straat op zijn geweest om te evangeliseren en op zoek zijn geweest naar matrassen, want overmorgen gaan ze een paar dagen weg. Ook Marinke en zijn vrouw zijn terug van een bezoek aan het geboortedorp van hun sponsorzoon Mozes. We mogen de prachtige foto's bekijken van de vele dierbare en intieme momenten die ze samen gedeeld hebben. Mozes staat stralend op de foto's en ze zijn terecht heel trots op hem. Christine heeft de nieuwe internetmodem van Mozes weten de bemachtigen en is volop aan het chatten met het thuisfront van Jolanda in Nederland. We hebben bij Fernando voor een soort huiskamer gecreëerd. We hebben de bank van Jolanda bij hun bank gezet. Ik krijg van Jolanda een bruine boterham met pindakaas en een boterham met smeerkaas. Het is gezellig, zoals onze vriend en priester Mozes zegt. Hij heeft dit woord net van Jolanda geleerd. We zoeken er een Engels woord voor, maar concluderen dat dit woord niet echt goed is te vertalen. Het is een typisch Nederlands woord, dus we genieten er maar gewoon van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten