We starten de dag op met Bijbelstudie..de brieven van Paulus. We leggen de Engelse, Oegandese en de Nederlandse versies naast elkaar. Het is een krachtige opening van de dag. David komt er later ook bij en leest ook mee. Ik ben daar heel dankbaar voor.
Vandaag met David naar een internetcafé gegaan en David heeft Kasubi uitgekozen. We gaan per taxi en boda boda. Eerst zoeken we een restaurantje want David heeft nog niet ontbeten. We pakken dus een brunch van worstjes en frites voor mij en kip en frites voor David. Het eten kost hier maar 3.000 UGS per persoon, dus dat is de helft van wat we in de guesthouse betalen. Ik vind Kasuba ook een gezellig dorpje. De mensen zijn hier alleen echt geen Mezungu gewend, dus ik word nogal aangestaard. De mensen schrikken soms bijna als je groet. Het is er wel weer landelijk, ydillisch. David heeft hier echt een neus voor. Ik ga weer bloggen en probeer voor de laatste keer mijn mail te checken, maar het is echt niet mogelijk om vanuit Oeganda op Zeelandnet te komen helaas. Mijn excuses aan degenen die me mogelijk gemaild hebben. Dat moet even wachten tot na 14 januari. Je kunt me wel opzoeken op facebook. Ik doe nog wat boodschappen: brood, vruchtensap, waspoeder en shampoo en dat kost me zo'n 3 euro (8.500 UGS).
Eénmaal terug in de guesthouse eten we de broodjes met de vruchtensap en luisteren de cd 'Dear to dream' van Chris Eaton. David wordt erg geraakt door de muziek. Wat dat betreft zitten we erg op één lijn..een groot gevoel voor schoonheid en kunst en een diep verlangen naar intimiteit. Na het eten maken we nog wat foto's bij de guesthouse en gaan we spontaan met een andere jongen een cadeautje zoeken voor Fernando (één van de Belgische vrienden) die morgen jarig is. We zoeken chocolade, maar dat is niet beschikbaar in de buurt van de guesthouse. Dan worden het chocoladelollies. De jongen biedt mij ook een ijsje aan. Ik vind dat superlief en attent, want ik was niet berekend op winkelen en had geen geld meegenomen. Daarna weer terug naar de guesthouse, waar we nog een andere voorganger ontmoeten. Hij gaat volgende week dinsdag trouwen en we worden met z'n allen uitgenodigd voor de bruiloft. We kletsen nog een poos onder het genot van een drankje en om een uur of 12 is het dan toch echt tijd om te gaan pitten. 's Morgens zullen de dag namelijk weer opstarten met gezamenlijke bijbelstudie en ik ga dan weer schilderen op Bulamu. We zullen hier 's avonds ook oud-en nieuw vieren. Voor iedereen die mijn Blog volgt…Een heel gezegend, gelukkig en gezond 2011 toegewenst! Maak er iets moois van!
1-1-11
We zijn letterlijk schilderend en biddend het nieuwe jaar ingegaan. Het was een hele bijzondere ervaring. Overdag de basis gemaakt voor een groot schilderij, die ik met David en Henri aan het maken ben. Vanmorgen met één van de Vlaamse vrienden op de boda boda naar Bulamu gegaan. Hij had het idee om een gezamenlijk schilderij te maken, waarbij ieder een deel van het schilderij voor zijn rekening neemt en waarbij er dan ook op een gegeven moment gerouleerd wordt. Dat leek me een prima idee..ook om te leren spontaner te werken en los te laten. Ik zie dat David ook heel goed abstract en decoratief kan schilderen. Ik zie ook dat God ons in de Geest echt aan elkaar heeft gegeven. De samenwerking verloopt echt vlekkeloos. Ondertussen is Fernando in de kerk ook bezig met zijn discipelschapstraining. Ook dat gaat allemaal prima samen met het schilderen. Na het schilderen ga ik gauw lunchen en een kop thee drinken. Daarna ga ik nog een uurtje met David en Henri bij het meer van Bulamu zitten. Eert moeten David en ik dan de rode mieren van ons afslaan, maar daar slagen we aardig in. Henri Luja heeft een mango gekocht en daar genieten we met z'n drietjes van..een soort 'dejeuner sur l'herbre!' We luisteren naar de vogels en genieten van de zonsondergang. Aan de overkant van het meer is iemand dronken en gaat naakt zwemmen, maar dat mag de pret niet drukken. Dan is het tijd om naar de dienst te gaan, die geleid wordt door Fernando. De dienst gaat, heel toepasselijk, over onvoorwaardelijke liefde. Fernando vraagt ook of de Satan Jezus de geliefde zoon noemt, als hij Hem in de 40 dagen in de woestijn verzoekt? Nee..Hij noemt Jezus alleen zoon van God. Het is goed om nog eens bevestigd te worden in de kracht van de Agapèliefde. De Vader heeft ons het eerst liefgehad en doet dit onvoorwaardelijk. Hij kan ook niet anders. Mijn gebed en nieuwjaarswens is, dat we Hem daarin dagelijks zullen volgen. Hoe kunnen we eigenlijk ook anders? Rond de jaarwisseling wordt er echt voor de sponsors gebeden en ook voor de kinderen, de leiders en de studenten. Van de kinderen die nog geen sponsors hebben wordt volharding en geduld gevraagd. Het is echt een mooi intiem moment met de Heer, waarbij ik de hand van Henri vasthoudt en David komt er later spontaan bij staan en legt mijn arm over zijn borstkas en linkerschouder. Zo 'soaken' en mediteren we ons persoonlijk gebed het nieuwe jaar in. Ik bid dat ze, zo de Heer het wil, een fijne levenspartner van hun leeftijd vinden en een eigen gezinnetje op zullen bouwen. Ik bid daarin ook voor wijsheid en leiding van de Geest en dat God hun rijkelijk mag zegenen in hun studie en in hun werk. Henri wordt vandaag 24 jaar! Hij is zeer verstandig en zal op Bulamu zijn om zijn werk te presenteren aan de Nederlanders van de bouwgroep. Vandaag was daar onvoldoende gelegenheid voor. Henri is een harde werker, want zelfs voor de jaarwisseling was hij in het kantoor van de social worker gaan zitten om verder te werken aan een schilderij, waar hij op Bulamu aan begonnen was. Even later ga ik met David bij hem kijken en het is echt een prachtig schilderij van een vader met een zoon in de armen…Een hele mooie compositie en een heel kleurrijk werk. David en ik geven hem wat tips m.b.t. tot zijn kleurgebruik en Henri gaat ermee aan de slag. Rond een 1 uur gaan we terug naar de guesthouse. Het is even schakelen naar het feestgedruis. Ik heb daar eigenlijk geen behoefte meer aan en kruip moe maar voldaan mijn bed in. De jongens hebben zelfs nog rijst met rode bonen met me gedeeld 's avonds op Bulamu, zodat ik niet meer midden in de nacht hoef te eten. Henri heeft zelfs nog een 'zapati', een pannekoek, voor me gehaald. Ik ben een rijk gezegende vrouw!
Vandaag ben ik naar Bulamu gegaan om Henri te bemoedigen met de presentatie en verkoop van zijn schilderijen. Hij heeft zijn werk neergelegd in het huis waar de jongens slapen en het ziet er erg mooi uit. Ik besluit om na de nieuwjaarsdienst naar Henri terug te komen. De dienst wordt geleid door Johannes van de Nederlandse bouwvakgroep. Het gaat over de uitleg over de tabernakel. Ik zit op de grond bij de kinderen op de mat en er zijn weer vele gasten, net als met de kerst. Dezelfde meisjes van de kerst met hun witte jurken zitten ook nu weer bij mij op schoot. Deze Nederlandse groep heeft voor vandaag een maaltijd bekostigd voor de gasten en alle kinderen van Bulamu. Het is echt geweldig. We hebben buga, matoke, boontjes, courgette, rijst en aardappelen met varkensvlees. Veel groenten dus vandaag! Heerlijk! Ik spreek met Henri en David af dat we morgen weer verder gaan schilderen aan het gezamenlijke werk. Henri doet inmiddels goed zaken met de Nederlandse groep en maakt notitie van hun specifieke wensen. Dan is het tijd om op te ruimen en gaan David, Henri en ik weer bij het meer zitten om te praten, weg te dromen en foto's te maken daar.
2-1-11
Vandaag word ik tijdens het Bijbellezen bepaald om mee te gaan met Christine, Mozes en Jolanda naar de kerk van Pastor Adolf. Christine preekt hier vandaag. Mozes vertaalt de preek in het Luganda. Christine preekt over de liefde naar 1 Cor.: 13. Het is een krachtige preek…De strekking is dat God ons het eerst heeft liefgehad en dat we het van Hem mogen en moeten verwachten. Als we het op eigen kracht doen zal het geen vrucht dragen. Soms zondigen we, maar God kan niets anders dan ons onvoorwaardelijk liefhebben en vergeven. Verder zegt Christine dat het niet alleen bij mooie woorden moet blijven, maar dat het vooral om daadkracht gaat. We spreken Pastor Adolf voor de dienst op zijn kantoor en na de dienst bij hem thuis, want we worden uitgenodigd om de lunch bij hen te gebruiken. Zijn vrouw heeft een heerlijke maaltijd voor ons bereid. Hij vertelt ons voor de dienst dat hij van God heeft verstaan dat hij nog vele nieuwe gemeenten mag stichten in Zijn naam. Tijdens denst doet zijn vrouw de aankondigingen en na de dienst doet zij het pastoraat voor de gemeente. Wij zitten dan nog even op het kantoor, waar hij vertelt dat hij de afgelopen tijd over de liefde heeft gepreekt. Daarna lopen we naar zijn huis. Het is een klein huisje, maar heel gemoedelijk. Zijn dochter serveert ons heel vakkundig de maaltijd. Christine stelt voor dat ik binnenkort mijn getuigenis geef over mijn genezing van epilepsie. Mozes stelt voor dat David me dan brengt, maar de pastor stelt voor om me bij de guesthouse op te halen. Hij vertelt dat zijn zoontje van 3,5 jaar aan één oog blind was, maar dat hij genezen is.
's Middags gaan we rechtsstreeks met de boda boda en de taxi naar Bulamu. Gelukkig tref ik David daar aan. Hij zou meegegaan zijn vanmorgen, maar was helaas 10 minuten te laat bij de guesthouse. Hij was wat teleurgesteld dat we er niet meer waren, maar begrijpt wel dat we echt op tijd weg moesten gaan. Ik had persoonlijk wel willen wachten, maar in een groep moet je jezelf aanpassen en Christine moest wel preken. David begrijpt dat wel en ik zeg hem toe dat hij volgende keer wel mee kan gaan, maar dan vertrekken we wel om 9:00 uur. We nemen samen nog even de Bijbelteksten door bij het meer en hij eet de boterhammen met ei op, die ik nog van ons ontbijt voor hem had meegenomen. 's Avonds in de dienst heeft Joseph een vragenronde voor de kinderen, die echt vanalles vragen. Joseph beantwoordt die vragen met heel veel openheid en toewijding en dat doet me deugd. Hij kent ook al de kinderen bij naam. Ik krijg ook de gelegenheid om alvast te oefenen met mijn getuigenis, want er vraagt iemand of het waar zou kunnen zijn dat er buitenaardse wezens bestaan. Ik geef dan mijn getuigenis over mijn genezing van epilepsie via het zwemmen met dolfijnen in Hawaii. De reisleiding daar mediteerden hierop in een New-Age setting. Ik heb ervan getuigd dat ik toen juist op zoek ben gegaan naar Jezus en dat ik later heb mogen ervaren dat Jezus eigenlijk mij zocht en er altijd voor me is geweest en me beschermd heeft tegen andere geesten. Ook heb ik aangegeven dat het wel belangrijk is dat we vaak de bijbel lezen om God's openbaring te krijgen en kennis te hebben van zijn woord, maar dat God alles ten goede keert als we gehoorzaam daarin zijn. De zonde die we hierin meestal hebben is dat we zelf de controle willen hebben. Joseph wil dan na de hele vragenronde graag bidden dat alles binnen God's orde geplaatst wordt. Dat lijkt me ook heel verstandig. In zijn auto terug naar huis spreek ik nog even met de nieuwe Nederlandse gasten die vandaag zijn aangekomen. Zij hebben een goede relatie met Trin en zijn voornemens om een school te bouwen voor de kinderen. Geweldig hoor, hoe God Bulamu zegent. Hij wist zelfs dat deze mensen vanmorgen naar Bulamu gegidst moesten worden en dat heeft David voor zijn rekening genomen. Morgen gaan we samen. David zal rond 9:00 uur op de guesthouse zijn, want onze nieuwe gasten willen vroeg vertrekken. David, Henri en ik zullen ook bijtijds op Bulamu zijn om te schilderen!
3-1-11
Vanmorgen ben ik toch maar zelf met de nieuwe gasten richting Bulamu vertrokken. David is namelijk weer heel laat. Ik bel hem wel via Fred en hij zegt dat hij onderweg is met Fred en Lawrence. Ik voel de bui al hangen en vermoed dat er geld nodig is. Dat blijkt ook te kloppen als we later op Bulamu aankomen. Wij maken eerst een hele omweg via St. Mary's op de boda boda, want we missen een afslag. Op zich ook wel prettig, want het is erg warm en dan kunnen we even uitwaaien. Fred blijkt eerst geld nodig te hebben voor medicijnen tegen malaria en voor zijn maag, want dat moet gelijk betaald worden in het ziekenhuis. Esther zegt dat hij dat mogelijk niet durft te vragen als ik probeer te achterhalen waarom zijn verhaal zo wazig overkomt. Aanvankelijk begreep ik namelijk dat hij nog bloedonderzoek moest laten doen om malaria vast te stellen. Eigenlijk kun je dit in Oeganda niet openlijk aangeven, want iedereen vecht voor zijn deel. Henri claimt gelijk zijn deel en heeft daar ook recht op, want ik heb het hem beloofd en Esther had ook geld nodig voor een feest voor haar moeder komende zaterdag. Ik druk Henri wel op zijn hart om zijn kostenplaatje ook eens aan de Nederlandse gasten voor te leggen, zodat er meer begrip ontstaat voor zijn noden en dat de mensen niet te zakelijk zullen zijn. Hij vind dat uiteraard moeilijk om aan te geven, maar ik druk hem op zijn hart dat de gemiddelde Nederlander daar wel begrip voor zal hebben. Ik hoop dat er meer begrip komt voor de studenten, want de ondersteuning die zij krijgen is ontoereikend. Er is sponsorgeld beschikbaar en dat is heel mooi, maar deze dekt nog niet de volledige studie-onkosten en dan moeten de huur en de boodschappen toch nog minimaal bekostigd worden. Een student kan hier niet gaan werken om bij te verdienen zoals bij ons. Het komt dus regelmatig voor dat er onvoldoende eten is voor de studenten en dat leidt op zijn beurt weer tot gezondheidsproblemen. Ik kan niets anders doen dan bidden en een appèl doen op meer sponsors, die zelf geld geven aan de studenten. Ik houd voor Fred nog een kleine inzamelingsactie en met mijn bijdrage erbij levert dat 90.000 Shilling op. Ik hoop maar dat hij het daar voorlopig mee redt.
Henri, David en ik maken vandaag het schilderij af en het is echt heel mooi geworden; heel kleurrijk en decoratief en het is ook echt een mooi geheel geworden. Joseph zegt: 'Three brains coöperated.', maar ik zeg: ' Three hearts.' Vandaag alleen een heel klein beetje Posjo op (rijst met bonen) en wat Jackfruit. Henri geeft me nog wel een mango, die ik met David opeet bij het meer. 's Avonds krijg ik in de guesthouse nog 2 heerlijke bruine boterhammen met smeerkaas van Fernando en Stanley. Ik ga vroeg naar de kamer om te douchen en te bloggen, zodat ik morgenochtend met een memorystick het internet van onze Nederlandse vrienden op kan gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten