Op dinsdagmorgen reis ik door een wit besneeuwd Walchers en Zuid-Bevelands landschap richting Roosendaal. Het is dus iets witter geworden dan op het schilderij naar Witte Streep van Wahili Kandinsky.
Wat een zegen ook dat ik 8 kg handbagage mee mag nemen via World Ticket Center, dus ik ben gezegend met 3 kg extra dan vaak normaliter het geval is. Dan kan de laptop dus toch nog net mee!
Helaas een trein te vroeg ingestapt bij het overstappen en zo sta ik na een minuut of twintig reizen op station Dordrecht te wachten op de eerstvolgende internationale trein naar Antwerpen, die een geplande vertraging heeft van 40 minuten. Dat zou dan nog 50 minuten wachten worden in de vrieskou, maar ik laat mezelf niet kennen en neem de gelegenheid te baat om mijn ervaringen in mijn dagboek te schrijven onder het genot van een cappucino en een worstenbroodje. Ik wil namelijk niet onnodig sjouwen met die koffer van 30 kg, want dat is op de trappen maar net te doen. Ik zal mezelf wel verzekeren om straks in de goede trein te stappen. Het avontuur is begonnen! Een winterzonnetje komt tevoorschijn en vanwege de gevoelstemperatuur bedenk ik dat het woord voor trein in het Luganda 'egggaali y omukka' is. Het woord vertraging ben ik niet tegengekomen. Na 20 minuten vertrekt de trein dan toch gelukkig en om 13:45 uur arriveer ik dan op de Middenstaasie in Antwerpen. Daar op het buro voor Internationale Tickets lekker bij de verwarming Christine gebeld, die niet reageert op mijn sms-jes. Ze is net in de buurt een broodje aan het eten en later zal ook blijken dat ze de sms-jes helemaal niet ontvangen heeft. Ook blijkt dat zij wel persoonlijke aanvechtingen heeft momenteel, dus bidden we samen en het geeft mij alleen maar meer bevestiging dat God ons roept om juist wel te gaan en ik weet zeker dat Hij Zijn belofte gestand zal doen. Al wachtend wordt dat ook weer bevestigd in het spannende boek 'Durf te dromen' van Mattheüs van der Steen. Hij schrijft op bladzijde 38 van dit boek heel treffend: 'Stop met het likken van je wonden, omarm het verleden en ren naar de Vader die je toekomst geeft en durf weer te geloven. Rise up and shine! Playtime is over! Dat houden we erin! Dat geeft ruimte om te dromen en dromen werkelijkheid te maken. Zo is ook Bulamu Village realiteit geworden en Touch Reach and Impact the Nations (TRIN) om o.m. op te komen voor de weeskinderen.
God zegent hen die de weduwen en wezen steunen, want het staat meerdere malen in Zijn Woord. En Zijn woord is Ja en Amen en keert nooit ledig weder! We hebben de dag en de reis beklonken met een excellent glas Kiddush wijn en een heerlijk ei à la Christine.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten