Vandaag mag ik weer met Henri Luja aan de slag met de kinderen. Ik ben laat vandaag, want we wachten eerst met het ontbijt op Debby, die vandaag haar laatste dag op Bulamu heeft. Ze is nog even wat inkopen gaan doen in Matuga, een plaatsje hier in de buurt. Het komt uiteindelijk allemaal goed, want Henri Luja is ook later en Debby tracteert ons op een ritje op de boda boda naar Bulamu toe, dus dat gaat lekker snel.
Vandaag vraagt Henri me om het schilderijtje af te maken, dat ik voor Bulamu aan het maken ben. Hij wil de coaching voor zijn rekening nemen. Dat is erg lief van hem. Dan doe ik het woensdag weer. De leerlingen zijn al een heel eind gevorderd. Rond een uur of 3 hebben we echt wel zo'n 17 schilderijtjes af en ik ben erg trots op de kinderen. We kunnen van de week dus een heel eind komen en dan zal ik met Henri samen aan de 2 grote schilderijen gaan werken, die we voor Joseph gaan maken. We zetten de schilderijtjes die klaar zijn in de kerk en hebben dan een expositie voor een aantal uren. Dan moeten we de werken weer in het kantoor van Rene zetten, omdat de dienst begint. In de tussentijd genieten we de lunch met een glas cola van Jolanda en daarna een zonnebad op het terras van Esther. Ik vind de dienst erg goed…Gaat erover dat we discipline, standvastigheid en volharding nodig hebben naast een duidelijke visie, een duidelijk doel om dat ook te kunnen verwezenlijken. De pastor zegt dat het Afrika nogal eens ontbreekt aan discipline. Hij zegt dat de gemiddelde Afrikaan het niet zo nauw neemt met zijn afspraken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat het mij met het schilderproject en in de contacten met Joseph heel erg is meegevallen. God's zegen rust erop en het is ook een kwestie van communicatie en volharding natuurlijk. We bidden ervoor dat God zijn doel voor ieders leven mag bereiken met ons. Daarnaast bidden we nog voor de zieken onder ons en dan is het tijd om terug naar de guesthouse te gaan. Ik neem daar afscheid van Debby met een maaltijd en wat fris. Rond 23:00 uur vertrekt zij naar Entebbe. Het was een mooie tijd met haar..voor mij persoonlijk met veel fotosessies, gesprekken en dans met de kinderen. Zij zullen haar heel erg missen. Debby zal echter zeker ook weer terugkomen en dan zal het opnieuw een feest zijn voor de kinderen om haar weer te zien.
28-12-10 – Vandaag een uurtje uitgslapen en nog wat gelezen in het boek 'The secret to effortless success, wholeness and victorious living, Destined to Reign van pastor Joseph Prince. Het boek gaat over de genadeleer en ik ben erg blij dat ik het van Jolanda mocht lenen. Het is een voorrecht voor allen die het aanvaarden om vanuit genade te mogen leven en dan met een blij hart te dienen. Persoonlijk vind ik het ook een veel voller leven. God's liefde kan meer stromen en dat is dan ook de motivatie en het doel en niet langer meer de angst, waaronder zoveel Christenen helaas gebukt gaan. We zijn geboren om vrij te zijn en ik hoop dat we dat ook steeds meer worden. Dan is er ook ruimte voor overgave aan de Heer en voor alle zegeningen die Hij ons wil geven.
Vanmorgen ben ik met Jolanda naar Bulamu gegaan op de boda boda. Het was gelukkig weer droog, want het heeft vannacht flink geregend. Gelukkig zijn de bestuurders van de boda boda erg ervaren, want het is flink modderig op de weg naar boven. Eénmaal aangekomen op Bulamu ga ik naar Rene's kantoor om mijn blog voor te bereiden en om foto's op mijn laptop te zetten. Er komen studenten uit Nederland aan die hier een stichting zijn begonnen zo'n 4 jaar geleden: stichting Hoop en Toekomst. Zij maken ook weer kinderen in een weeshuis in Kampala selfsupporting door in hun noden te voorzien. Zij zijn ook pas gestart met computertraining. Ik vind het geweldig om te horen hoe veel mensen hier de weeskinderen aan het helpen zijn. Het zijn er heel veel, maar de nood is ook navenant. We zoeken ook allemaal de juiste balans tussen de goede kanten van onze eigen cultuur en die van Oeganda…Op de keper beschouwd, lukt dat vrij aardig!
29-12-10 – Vanmorgen opgestart met een gezamenlijke Bijbelstudie met Mozes, Jolanda en Christine. Ik vind het een fijne start van de dag. Ik moet wel opschieten om dan een beetje op tijd op Bulamu te zijn, omdat we pas laat aan het ontbijt zitten. Het kan eigenlijk niet anders dat uiteindelijk toch alles in God's orde verloopt. Ik pak de boda boda weer en Henri is ook aan de late kant op Bulamu. We vorderen een heel eind vandaag met het schilderen met de groep. Ik coach vooral in de schildertechnieken…nadenken over een vlakverdeling en de opbouw ervan, perspectief, de visuele werking van kleuren, het verloop ervan en een beetje afwerking. Ik spreek met Henri af dat we vrijdag het project met de kinderen gaan afronden. We zijn een eind door het materiaal heen en dan heb ik nog 2 weken om aan een groot schilderij te werken, dat we aan Joseph willen geven. 's Morgens ben ik ook nog bij de Nederlandse groep wezen kijken, die gisteren aangekomen zijn op Bulamu. Zij zijn druk bezig om een huis te bouwen en dat gaat ook erg snel. David is ook bakstenen aan het sjouwen als ik even ga kijken en foto's ga maken. Een Nederlandse vrouw daar is geïnteresseerd in onze kunst en komt bij ons project kijken. Van het weekend gaat ze misschien ook een bezoek brengen aan de studio van Henri om zijn kunst daar te bekijken. Eddie kan dan weer chaufferen en zo helpen we elkaar! Later in de middag komt Blessed, een oud-bewoner van Bulamu, langs. Hij studeert aan de sociale academie in Oeganda en werkt via een uitwisseling voor de Rutgerstichting. Hij zegt me dat hij wel graag meewil op de outreach voor het meisjesopvanghuis volgend jaar in Kampala. Hij brengt mij met David, en Henri aan het eind van de middag terug naar de guesthouse. Daar drinken we nog wat samen en dan gaat Blessed terug naar Kampala. Hij heeft een poosje in Den Haag gewoond en wil niet te lang wachten op zijn eten en drinken. Tot grote vreugde van Christine komen er 's avonds 2 Belgen aan. Zij zullen een vervolg doen op een discipelschapstraining met de kinderen van Bulamu. We nuttigen een maaltijd samen en hebben een goed gesprek. David gaat weer terug naar Kampala naar de maaltijd en ik spreek af om morgen weer met hem naar een internetcafé te gaan in Kampala. David heeft vele levensvragen over wie nu bijvoorbeeld zijn moeder is en waarom zij hem heeft achtergelaten en hoe hij nu zelf een toekomst moet opbouwen. Ik houd erg veel van hem en heb het met hem te doen. Ik hoop dat hij kracht kan putten uit het geloof met deze grote levensvragen. Wij kunnen het alleen maar voorleven en hem steeds bevestigen hoe waardevol hij is in God's koninkrijk. Wat Bulamu betreft denk ik dat het ook de tijd is dat grote jongens meer voorbereid worden op een toekomst buiten Bulamu, want de overgang van een beschermde omgeving naar buiten toe is wel heel groot. Blessed en alle adoptieouders zouden daar een belangrijke rol in kunnen vervullen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten