Donderdag 16 december 2010 Een verslag van de laatste dagen op Bulamu en omgeving

Donderdag 16 december 2010 – Een verslag van de laatste dagen op Bulamu en omgeving.

Gisteren met Joseph meegereden vanaf Bulamu Village naar Kampala. Daar ontmoeten we Henri Luja bij de African Art Gallery om het linnen en de frames op te halen voor onze schilderijen. Daar gaan we om, nadat we nog het kleine meisje met malaria bezocht hebben, die we vorige week met haar moeder naar het ziekenhuis hadden gebracht. Ze heeft een infuus en nog koorts. Ik vraag of ik met haar mag bidden en haar ouders vinden het goed. In de Galerie verlopen de zaken voorspoedig, dus gaan we daarna meteen door met uncle Joseph en aunt Esther naar de shoppingmall. Daar komen we Jurjanne van Kaya Foundations tegen en Joseph stemt met haar de financiële noden af m.b.t. Bulamu, want zij zijn de locale hoofdverantwoordelijken. Bij de shoppingmall tref je hoofdzakelijk blanken aan, die daar ook op de terrassen hun sociale contacten onderhouden. Joseph doet dit ook en tracteert Esther en aantal kinderen van Bulamu en mij op frites en kip. Het smaakt heerlijk en is even een aangename afwisseling op ons verblijf op Bulamu..alhoewel de kookkunsten van Esther voortreffelijk zijn. Daarna gaan we met de auto naar de garage en dat neemt zo'n 3 uur in beslag, want we moeten op onze beurt wachten. Ik benut de tijd om met Eddy te praten, die ons vorige week naar Kampiringisa heeft gebracht en blijkbaar ook in deze garage werkt en ik ga met Esther naar de markt om groenten en fruit. Ik voel me daarna wat slap en grieperig en ga nog een half uurtje op de achterbank van de bus liggen. Ik laat me daarna gelijk afzetten in D's guesthouse en neem een potje thee met een citroen. Ik drink dat leeg, neem een paracetamol in en ga vroeg slapen. De volgende morgen voel ik me al een stuk beter. Ik ga dan weer met Henri Luja verder aan het schilderproject. De 'social worker' Rene vraagt ons om na afloop de spullen beter op te ruimen als we die terugzetten op haar kantoor, want dat is de laatste keer blijkbaar niet helemaal goed gegaan. Het schilderen zelf gaat weer voorspoedig..De kinderen hebben veel werklust, discipline en zitten boordevol goede ideeën. Henri maakt alleen wat extra mengkleuren aan en geeft wat adviezen m.b.t. kleurnuances. De kinderen zijn heel creatief en zitten boordevol goede ideeën. Eerder deze week spreken we met Joseph af dat we op maandag, woensdag en vrijdag een hele dag met de kinderen gaan schilderen. We komen tot deze afspraak, omdat maandag er geen sleutel is van het kantoor van de 'social worker', omdat Joseph die heeft meegenomen. We kunnen die dag dus niets doen. Henri heeft aangegeven dat hij dat verloren tijd vindt, omdat hij ook in zijn studio moet schilderen of ander werk erbij moet gaan doen om de huur van zijn studio (25 Euro) te kunnen betalen. Anders zet zijn huurbaas hem eruit. Maandagavond na de dienst heeft hij alle betrokken kinderen bij elkaar getrommeld om van onze plannen te vertellen. De vraag rijst bij diverse kinderen of ze dan naar dansles of naar schilderles moeten komen, omdat dit gelijktijdig plaatsvindt. We adviseren de kinderen om dat bij de Heer in gebed te brengen en dat ze dan gewoon doen wat ze op hun hart hebben. Daar zijn ze mee akkoord.

Na de schilderdag op woensdag, maak ik alvast met Henri Luja 10 frames gereed. Henri spant het linnen op en ik zet het vast met het nietpistool. Als we éénmaal de slag te pakken hebben, willen we de andere 10 ook nog wel doen, maar het kantoor van Rene zit op slot. We zullen dus vrijdagmorgen de andere 10 doen en daarna met de kinderen gaan schilderen, want Henri zal morgen weer verder voor opdrachten voor onze vrienden uit Nederland gaan werken.

's Avonds weer terug in het hotel is het heel gezellig met een groep jongeren van Bulamu en onze Nederlandse vrienden. Er wordt fijne muziek gedraaid en we eten met de hele groep nog frites met kip en drinken frisdrank. Een groot deel van de groep gaat namelijk morgen 3 dagen naar Jinja, waar ze op een Christelijke conferentie zullen spreken. We zijn al echt een hechte club..een eenheid om elkaar op te bouwen en te ondersteunen en we doen ook regelmatig 'avondmaal' samen. Sommige jongens blijven ook in de guesthouse, dus regelen we een kamer voor hun, omdat het te laat is om nog naar huis te gaan. Ik ben goed bevriend geraakt met David en ik ben vandaag met hem na het ontbijt naar Bulamu gelopen. Dat is een prachtige wandeling van anderhalf uur. Ik heb mooie plaatjes van de omgeving geschoten en geniet me volle teugen van de omgeving en de aanwezigheid van David, die erg zorgzaam voor me is. Overal hoor je 'Mezungu', wat blanke betekent…soms zie ik meewarige blikken, maar vaak hoor ik een hartelijke groet!